ՆՈՐԻՑ ԹՆԴՈՒՄ Է ՀՈՂԸ.ՆԱՐԵԿ ՊԱՊՈՆՑ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

ՆՈՐԻՑ ԹՆԴՈՒՄ Է ՀՈՂԸ

Խորապես ցավ զգացի, եզդի ժողովրդի նկատմամբ սանձազերծած ահաբեկչության համար։Մեր բախտակից եղբայրները կրկին անգամ կանգնել են ցեղասպանության առջև։ Վայրահաչող գազանները, շնազգիներից արարված ցեղերը, հնագույն ազգերի դեմ պայքար են սկսել, յաթաղանին փոխարինել են, նորագույն զենքերը, իսկ աշխարհը լուռ է։ Իրաքի Շարիա եզդի փախստականներով բնակեցված վրանները, 2021 թվականի հունիսի 4֊ին ահաբեկիչները կրակի են մատնել, նրանք սեփական հայրենիքում ապրել չեն կարողանում։ Տարիներ առաջ նրանք կորցրեցին իրենց ունեցվածքը, զավակներին, ծնողներին, հարազատներին, ողջ մնացածները բռնեցին գաղթի ճանապարհը։ Ցավում եմ, սիրելի եղբայրներ, դուք մշտապես կանգնած եք եղել հայերի կողքին, մենք մեր զորակցությունն ենք հայտնում եզդի ժողովրդին։Աղոթքներս թող հասնի առ Աստված։

Լուռ ես աշխարհ, լուռ ես, լուռ,

Լուռ ես, ինչպես մահարձան,
Մինչ մարդասեր ես կարգել,
Ինքդ քեզ ով խուլ աշխարհ։

Մանկանց աչքում ցավ ու վիշտ,
Դառը օրեր, դառը կյանք,
Լուռ ես, լուռ ես, կեղծ աշխարհ,
Դավոտ, նենգոտ, փուչ աշխարհ։

Հայ ու եզդի եղբայրներ,
Մեր ցավն է լուռ հեկեկում,
Մինչ աշխարհը բաքոսյան,
Կրքերից է հառաչում։

Ո՞ւր ես, ասա՛ մարդ Աստծո,
Ինչո՞ւ ես լուռ, Տեր իմ, Տեր,
Արյան լճով է պատվել,
Հողը վաղուց վշտագոչ։

ЗЕМЛЯ УХОДИТ ИЗ ПОД НОГ

Сердце болью сжимается,
Терроризм разрастается,
Нашим братьям,
Верным друзьям,
Грозит геноцид,
Словно дикие звери
Их терзают и губят
Бойни заменяют
Новым орудием,
Мощным невиданным,
Всюду рёв, страх и терзание,
Кровь и насилие,
Шериатские ездийские беженцы
Поджигаются террористами
Теряют детей и родителей,
Близких и родных,
Многие спасаются,
Покидают свой край.
Армяне с вами,
Поддерживают вас,
И будут молиться,
Чтоб вы спаслись.
А мир молчит,
И тихо кружится,
Не слышет крик души,
Не видит слёзы,
А эти изверги,
Как дьяволы,
Нет ни стыда,
Ни совести,
Как же могла
Родить их мать,
Когда они же убивают матерей.
И мир пустой и лживый,
Не замечает грусть
В глазах детей,
Что отучились улыбаться.
Земля ведь горестно вздыхает,
От горькой жизни тяжелей,
Армяне тоже похлебали,
Из чаши ада
На протяжении веков,
Боль понимает,
Тот кто видел,
Кто чувствовал,
Боролся и терпел.
Армяне и Езди
Это братья,
И ваша боль
Ведь наша.
Неколебимые народы
Хотя из меньшиства мы,
Но вместе мы
Всегда сильны,
Так не теряйте
Никогда надежды,
Не падайте вы
духом,
Наши братья!

Нарек Папонц Аракелян