Կայացավ Տավուշ հայրենակցական միության 9-րդ համագումարը. Միության նախագահ ընտրվեց Լավրենտի Միրզոյանը

Այսօր Կառավարության նիստերի դահլիճում հանդիսավոր կերպով տեղի ունեցավ Տավուշ հայրենակցական միության 9-րդ համագումարը, որի մեջ ընդգրկված են Տավուշի մարզն ընդգրկող ծննունդով շատ ու շատ պատվարժան տավուշեցիներ:

ՄԻՈՒԹՅԱՆ ԱՆԴԱՄՆԵՐԻ ԹԻՎԸ ԳՆԱԼՈՎ ԸՆԴԼԱՅՆՎՈՒՄ Է

Համագումարի ընթացքում միության նախագահ ընտրվեց Լավրենտի Միրզոյանը, ում պաշտոնը ստանձնելու կապացությամբ շնորհավորելուց հետո, առիթ ունեցանք նաեւ զրույցի բռնվելու նրա հետ:
Պարոն Միրզոյանը անդրադառնալով համագումարին, նախ նկատեց.
-Համագումարին ներկա էին մեծից-փոքր ծննունդով շամշադինցիներ՝ գեներալից մինչեւ սովորական շամշադինցի: Եւ այդ պատճառով էր, որ համագումարը արել ենք ՀՀ ամենամեծ դահլիճում՝ Կառավարության նիստերի դահլիճում: Ինչի համար շնորհակալ ենք ՀՀ վարչապետին, ով կարեւորելով « Տավուշ հայրենակցական միության » դերն ու նշանակությունը՝ մեր նամակին դրական պատասխան տվեց, եւ թույլ տվեց համագումարը հենց այդտեղ անցկացնենք:
Նշեմ, որ պատվիրակներ էին եկել ոչ միայն Բերդի տարածաշրջանից, այլ նաեւ Վանաձորից՝ օրինակ ժողովրդական արտիստ Ռոզա Մխիթարյանը, Տավուշի մարզպետը, ԱԺ պատգամավոր Լուսինե Բադալյանը, ով եւս շամշադնեցի է, Կոտայքի մարզի մարզպետը, ով նույնպես շամշադինցի է: Համագումարին ներկա էին գեներալներ, գրողներ, արվեստագետներ, գործարարներ:

Եվ ի ուրախություն մեզ բոլորիս՝ միության անդամների թիվը գնալով ընդլայնվում է:

Անդրադառնալով Տավուշ հայրենակցական միության նախապատմությանը, մեր զրուցակիցը վերհիշեց.

-Տավուշ հայրենակցական միությունը՝ առաջին հայրենակցական միությունն է, որը գրանցվել 1988թվականին: Միության նպատակն է, որպեսզի մեր ծննդավայրին ամանատարբեր աջակցությունը ցուցաբերենք. կրթա-մշակութային գործունեություն ցուցաբերենք, 185 կլիոմետր սահման ունենք Ադրբեջանի հետ: ՀՀ 24 գյուղ գտնվում թուրքերի նշանառության տակ, որից 20-ը Տավուշի մարզում են, իսկ 4-ը՝ Վայոց Ձորում: Այդ բոլոր գյուղերի պաշտպանության խնդիրը մեր ուսերին էր՝ մինչեւ Հայոց Բանակի կազմավորումը: Կազմակերպում էինք մեր ծննդավայրերի պաշտպանությունը՝ զենք էինք հայթայթում, զրահ էինք գնում, որպեսզի մեր գյուղերի պաշտպանությունը իրականացնենք: Այսօր էլ մենք կողքից աջակցում ենք բանակին, մասնավորապես Շամշադինի զորամասին մշտապես աջակցում ենք: 

Վերհիշելով անցյալը եւ հետադարձ հայացք նետելով դեպի անցյալ, Լավրենտի Միրզոյանը հիշեց.

-Այդ տարիներին մայրս քսան զինվոր էր պահում, բերում մեր տուն զինվորներին լողացնում, կերակրում, հիվանդ զինվորներին առողջացնում: Իմ մայրիկի նման մայրիկներ շատ կային, որովհետեւ մենք զինվոր սիրող մարդիկ ենք: Երբ մայրիկս ասում էի արի Երեւան ասում էր. « Բալեքիս թողնեմ գամ քաղաք ինչ անեմ: Զինվորս պետք է իմանա, որ իրենց բոլորի մաման կողքին է » : Մեզ էլ նույն ոգով է դաստիարակել:

ՆՈՆԱ   ԱԴԱՄՅԱՆ