ՀՀ-ում գտնվում են շուրջ 85 հազար արցախցի փախստական, որից մոտավորապես 32.600-ը Երեվան քաղաքում են. ԱՀ աշխատանքի, սոցիալական եւ բնակարանային հարցերի նախարար.Iravunk.com
Ի՞նչպես են անօթեւան արցախցիները շարունակելու իրենց կեցությունը, որտե՞ղ են բնակվելու, ո՞վ է հոգալու նրանց սոցիալական խնդիրները, որքա՞ն արցախցիներ են արդեն վերադարձել հայրենիք այս եւ այլ հարցերի շուրջ «Իրավունքը» զրուցել է ԱՀ աշխատանքի, սոցիալական եւ բնակարանային հարցերի նախարար, ՀՀ-ում Արցախի կառավարության օպերատիվ շտաբի աշխատանքները համակարգող Միքայել Վիրաբյանի հետ:
–Պարոն Վիրաբյան, որքա՞ն արցախցիներ կան այսօր, ովքեր ունեն փախստականի կարգավիճակ:
–Ներկա պահին ՀՀ-ում գտնվում են շուրջ 85 հազար արցախցի փախստական, որից մոտավորապես 32.600-ը Երեւան քաղաքում են:
–Ովքե՞ր են լուծում նրանց կեցության խնդիրը, որովհետեւ ՀՀ Աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարարությունից մի քանի անգամ տեղեկացրել են, որ չունեն պետկան ծրագիր:
–Տեսեք, կացարանի հարցերով հիմնականում ՀՀ-ի տարածքում զբաղվում է ՀՀ-ի Աշխատանքի եւ սոցիալական հարցերի նախարարությունը, իսկ արցախցիների սննդի եւ այլ հարցերով զբաղվում են տեղական ինքնակառավարման մարմիները:
– Ի՞նչ խնդիրների առաջ են հիմնականում բախվում մեր հայրենկիցները ՀՀ-ում:
– Խնդիրները բազմաշերտ են, բայց առաջնահերթ խնդիրը մնում է կացարանի` չէի ասի բացակայությունը, պարզապես այլ ավելի հարմարավետ կամ հասանելի տարբերակ ունենալու հարցը: Շատերը դժգոհում են իրենց լեցության պայմաններից:
–Կա՞ն քաղաքացիները, որոնք առհասարակ զրկված են օթեւանից:
–Այս պահի դրությամբ անօթեւան քաղաքացի չունենք, բայց այդ ամենի համակարգման, տեղաբաշխման խնդիրներ կան, որոնք ժամանակի ընթացքում լուծվում են ըստ առաջնահերթությունների:
Համենայնդեպս մինչեւ այս պահը նման ահազանգեր չենք ստացել: Բողոքներ շատ կան տարբեր ուղղություններով, բայց նման բողոք, ահազանգ դեռ չի եղել:՞
–Դուք պարբերաբար նշում եք, որ դժգոհությունները շատ են: Կառանձնացնեք երեք հիմնական դժգոհություն, որոնց հետ առավել շատ են բախվում արցախցիները ՀՀ-ում:
– Առաջին հերթին կացարանների խնդիրներն են, շատերին կացարանով ապահովելու համար առաջարկ է արվում տեղափոխվել մարզեր, գյուղեր, իսկ մերոնք չեն համաձայնում: Մենք խնդրել ենք արցախցիներին, որ չառաջնորդվեն միայն այն սկզբունքով, որ պետք է Երեւան քաղաքում բնակվեն: Այն քաղաքացիները, որոնք ունեն խրոնիկ հիվանդություններ, հնարավորություն պետք է ունենան տեղավորվել Երեւանում, ստանալ բժշկական օգնություն. դա վերաբերվում է նաեւ այն վիրավոր տղաներին, որոնք դուրս են գրվում բուժհաստատություններից, բայց դեռեւս ունեն հետագա բժշկական խմանքի կարիք:
Երկրորդ խնդիրը` սննդի հետ կապված որոշակի թերություններն են, սակայն այդ խնդիրն էլ գրեթե լուծված է: Եվ,երրորդ,տաք հագուստի, վերմակի խնդիրն է, որը փորձում ենք օպերատիվ շտաբի միջոցով լուծել:
Այն անձինք, ովքեր առհասարակ կորցրել են իրենց բնակության տարածքները, 35-40 հազար են: