«Խելագարության աստիճանի ցավեր են` չեմ դիմանում. ծնկներիցս ներքեւ՝ չեմ զգում. գումարած դրան ողնաշարիս վրա գրիժա ունեմ, որից մեկը կպել է ներվիս, գոտկատեղս ահավոր ցավերի մեջ է»

«Ես ունեմ մի խնդրանք ու ցանկություն՝ բուժվել ու նորից աշխատել». Գեղամ Հակոբյան

Արարատի մարզի Այնթապ համայնքում է բնակվում 59-ամյա Գեղամ Հակոբյանը: Նա եղել է կահույքագործ, քանդակագործ: Երկար տարիներ աշխատել է իր սիրելի մասնագիտություններով:

Ինչպես ինքն է նշում իր խոսքում. կարողացել է ընտանիքը՝ ծնողներին, պահել ինչպես հարկն է. օգնել մարդկանց: Սակայն 2011 թվականը նրա համար ճակատագրական էր: Ձմռանը ոտքերը ցրտահարվեցին, որից առաջացած բարդությունների պատճառով, բժիշկները ստիպված եղան անդամահատել երկու ոտքերն էլ: Նրան խնամում են թաղամասի բնակիչները. հիմնականում՝ երիտասարդ տղաները: Օրը մի քանի անգամ հարևանները Գեղամ Հակոբյանին հասցնում են սնունդ, թեյ…Սիրով ու երախտագիտությամբ է խոսում բոլոր նրանց մասին, ովքեր իր համար թեկուզև փոքր բարություն են գործում: Բայց այդուհանդերձ, միայն մի ցանկություն ունի՝ բուժվել և աշխատել, սեփական ապրուստն իր ձեռքով վաստակել:

Գեղամ Հակոբյանը NewsMedia.am-ին տված հարցազրույցում այսպես է պատմել իր կյանքի ծանր շրջափուլի մասին.

-2011 դեկտեմբերի 4-5-ին ոտքերս թեթևակի ցրտահարվեցին: Գնացի գյուղի բժշկուհու մոտ: Նա ասեց. «Տաք պահիր, կանցնի»: Եկա, ոտքերս դրեցի եռման ջրի մեջ: Երեք օր հետո փուչիկներ տվեց: Ինձ ուղարկեցին «Ճառագայթային բժշկության և այրվածքների գիտական կենտրոն» : Հետազոտեցին, որից հետո ուզում էին ոտքերս անդամահատել, ես չէի թողնում: Հետո միկրոխիրուրգի հրավիրեցին, որ վիրահատեն: Եղբորս զգուշացնում էին, որ եթե վիրահատություն չանեն, հնարավոր է անկանխատեսելի բարդություններ սկսվեն՝ կայծակնային գանգրենա: Միկրոխիրուրգն ասաց . «Կբուժեմ, բայց մեկ տարի կպառկի հիվանդանոց»:

Դեկտեմբերի 20-ին ինձ վիրահատեցին. ոտքերս անդամահատեցին: Երբ հիվանդանոցից դուրս գրվեցի, սկսեցի պրոթեզներով քայլել: Սակայն հետո պարզվեց, որ վիրահատական սխալ է եղել, որի պատճառով բարդություններ էին առաջացել. գնացի բժիշկ, օրթոպեդ-վնասվածքաբան Արմեն Չարչյանի մոտ: Լսեց իմ ամբողջ պատմությունը և ասաց. ինչու՞ են ոտքերդ անդամահատել: Գայիր ինձ մոտ, ես քեզ կբուժեի:
Ոտքերս սկսել էին բորբոքվել: Շուրջ ութ ամիս եղել եմ անկողնային, չէի կարողանում վեր կենալ ու քայլել: 2016 թվականի փետրվարին «Արմենիա» հանրապետական բժշկական կենտրոնում ՝ Անոթային վիրաբուժության բաժանմունքում վիրահատվեցի երկրորդ անգամ. ոտքերս այս անգամ անդամահատեցին ազդրերից: Անոթային վիրաբույժ Ալեքսանդր Կրասնիկովն ասաց, որ ինձ կհետևի: Մեր երկրի լավագույն բժիշկներից է:

Սակայն Գեղամ Հակոբյանի կյանքի դժվարություններն այսքանով չեն ավարտվում: Ինչպես ներկայացնում է մեր զրուցակիցը՝ 2018-ին արդեն ոտքերի վիրահատված տեղից տրոմբ առաջացավ: Օրեր շարունակ ջերմություն է ունեցել: Պառկել է Հանրապետական հիվանդանոցում՝ վերակենդանացման բաժանմունքում: Այնտեղ կասկածել են, թե թոքերի վրա ինչ-որ նորագոյացություն կա:

Դարձյալ հետազոտություն անցնելուց հետո, Գեղամ Հակոբյանին հայտնում են, որ ունի ողնաշարի խնդիր . երեք գրիժա, ունի ցավեր ծնկներից վար, ազդրերի հետին մակերեսներին և շագանակագեղձի պրոյեկցիայով: Ցավերի պատճառով դժվարանում է կրել պրոթեզներ և քայլել։Սա է եղել նրան տրված բժշկական եզրակացությունը: Եվ առաջարկվել է անհապաղ սկսել բուժումները: Նա առավոտյան արթնանում է , խմում ցավազրկող դեղեը: Բայց դա բավարար չէ: Ու ինչպես նշում է մեր զրուցակիցը.

-Ստանում եմ ընդամենը 45000 դրամ թոշակ: Շատ ժամանակ լույսի ու գազի համար վճարելուն էլ չի բավականացնում: Ինձ օգնում են մեր գյուղի բնակիչները: Օգնում են գյուղապետարանից:
Գյուղապետն ու իր եղբայրը՝ Կարեն և Սարգիս Սարգսյանները ամեն պահի աջակցում են նաև գումարով: Լավ մարդիկ են նրանք: Բայց լուրջ բուժում ստանալու համար՝ մեծ գումար է հարկավոր: Նման հնարավորություն չունեմ: Շնորհակալ եմ բոլորից: Բայց ես ուզում եմ բուժվել ու աշխատել, իմ ապրուստը սեփական ձեռքով վաստակել: Օգնեք՝ բուժվեմ,ես վաստակեմ…
Մեր հայրենակիցը՝ Գեղամ Հակոբյանը իրականում տեւական ժամանակ է, ինչ հայտնվել է ծայրահեղ դժվարին պայմաններում: Ապրում է եղբոր տանը: Բայց իր կեցավայրում չկան տարրական կենցաղային պայմանները: Տունը խարխուլ է, խոնավ , ջեռուցման հնարավորություն նույնպես չունի : Եվ այս պայմաններում էլ Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացին միայնակ դիմադրում է իր ցավերին:

Մեր զրուցակիցը նշեց նաեւ.

«ժամանակին ես  մասնակցել եմ նաեւ  նաև «Կիսաբաց Լուսամուտներ» հաղորդաշարին, որտեղ լուսաբանվել են բոլոր խնդիրները: Սակայն էնտեղից էլ՝ մինչ օրս  որեւէ տեսակի օգնություն չեմ ստացել»:

Այժմ էլ նա սրտնեղվում է, որ.

-Որտեղ դիմում եմ, ինձ չեն ընդունում. չեն կարողանում իմ խնդրով լիարժեք զբաղվել, քանի որ պետպատվերով եմ՝ որպես հաշմանդամ: Ասում են՝ գումար չկա: Բայց ցավերս գնալով ավելի անտանելի են դառնում: Չեք պատկերացնի ինչ վիճակ է. խելագարության աստիճանի ցավեր են` չեմ դիմանում: Ծնկներիցս ներքեւ՝ չեմ զգում. գումարած դրան ողնաշարիս վրա գրիժա ունեմ, որից մեկը կպել է ներվիս, գոտկատեղս ահավոր ցավերի մեջ է:
Առավոտ քնից արթանալ չեմ կարողանում` ցավերը անտանելի են, գոտկատեղից ներքեւ չեմ զգում.չեմ կարողանում անկողնուցս վեր կենամ: Ես ոչինչ չեմ ուզում. ուզում եմ միայն բուժվեմ, հագնեմ պրոթեզներս ու գնամ աշխատեմ:
Ի դեպ, անցյալ տարի Գեղամ Հակոբյանը դիմել է նաև «Գրիգոր Լուսավորիչ» բժշկական կենտրոն: Իր բնորոշմամբ՝ գոհ է մնացել բժշկուհի, նեյրոխիրուրգ Կարինե Վլադիմիրովնայից.

-Նա ինձ ասաց. «Գեղամ ջան, ես քեզ կբուժեմ: Մինչև չբուժեմ, դուրս չեմ գրի հիվանդանոցից»:
Բոլոր անհրաժեշտ անալիզները վերցնելուց հետո, Կարինե Վլադիմիրովնան սկսեց ինձ բուժել: Բայց բուժումս կիսատ մնաց, որովհետև կորոնավիրուսի հետ կապված սկսվել էր կարանտինի շրջանը:Հիմա նույն ծանր վիճակում եմ: Արդեն սրտիս աշխատանքն էլ է արագ խփում…Արդեն հիասթափել եմ:
Գեղամ Հակոբյանի հետ զրույցի ժամանակ իմացանք, որ նա անգամ նստասայլակ չունի՝ տեղաշարժվելու համար: Ու չի էլ ուզում ունենալ: Նրա ցանկությունը մեկն է՝ բուժվել ու աշխատել: Նա իր երախտագիտությունը հայտնեց բոլոր այն մարդկանց, ովքեր իր կողքին են եղել:
«Ես Աստծուն հավատում եմ, հոգիս նրա ձեռքում է… Ես էս վիճակով էլի կաշխատեմ ու պարապ չեմ մնա», -ասում է նա:

Հուսանք որ , կգտնվեն մարդիկ, ովքեր կօգնեն Գեղամ Հակոբյանին՝ իրականացնելու նրա նորից աշխատելու և շրջապատին օգտակար լինելու նպատակը: Հայաստանը բոլորիս երկիրն է: Եվ այսպիսի մարդիկ պետք է իրացնեն բուժվելու , աշխատելու և հասարակության մեջ ինտեգրվելու իրենց իրավունքները: Նրանք մարդիկ են, ովքեր ժամանակին աշխատել են և մեր երկրի համար բարիք են ստեղծել:

Եւ հուսանք, պետություն ասվածը նույնպես՝դեմքով կշրջվի դեպի իր երկրի քաղաքացին, ով այսօր կանգնած է օրհասական իրավիճակի առաջ: 

Հ.Գ. Գեղամ Հակոբյանին աջակցելու համար ընթերցողները կարող են անմիջապես կապվել մեր հայրենակցի հետ, հետևյալ տվյալներով

Հասցե՝ Արարատի մարզ, գյուղ Այնթափ,

9 փողոց, 30 տուն

Հեռ. 095323698
Vatsap՝ 95323698 ,
vayber +37495323698

Ֆեյսբուք սոց. ցանց՝ https://www.facebook.com/gexam.hakobyan.311/

Պատրաստեց՝ Հասմիկ Պողոսյանը

NewsMedia.am

Լուրեր  Հայաստանից եւ Աշխարհից