ՏԵՍԱՆՅՈՒԹ. 73 հոգանոց վաշտին՝ Ջալալի հրամանով, մահի բերանն է ուղարկել Գոռ Իշխանյանը, ինքը իմ համար մեկ թշնամին է. Անմահ Հերոս Անանիա Արամյանի որդեկորույս հոր չսպիացող վերքը
Մերօրյա անմահ հերոսների շարքում է նաեւ Արարատի մարզի Արեւշատ գյուղից 20- ամյա ժամկետային զինծառայող Անանիա Արամյանը: Վաշտի 73 զինծառայողների հետ Անանիան 140 օր համարվում էր անհետ կորած: Եւ միայն ԴՆԹ հետազոտության միջոցով է, որ նրան հնարավոր է եղել գտնել դեկտեմբերին Հադրութում հայտնաբերված աճյունների մեջ:
Դպրոցն ավարտելուց անմահացած հերոսը ընդունվել էր Վ.Բրյուսովի անվան լեզվաբանական ինստիտուտ, ցանկանում էր զբաղվել եռալեզու թարգմանությամբ, սակայն ուսումը սկսելուց չորս ամիս առաջ զորակոչվել էր բանակ:
Ինչպես է մերօրյա հերոսը եւ իր ծառայակիցները հայտնվել գրավված Հադրութում, ո՞ւմ է մեղադրում հերոսի հայրը` Սամվել Արամյանը «Իրավունքը» փորձել է պարզել անձամբ որդեկուրույս հայրիկից, ով պատմեց հետևյալը.
-Հոկտեմբերի 11-ին նրանց ընդհանուր վաշտը Մարտունիից տեղափոխել են Հադրութ` որպես ամենամարտական ու կարգապահ վաշտ: Գնացել են 9-րդ կոլցո, բայց մի քանի կմ ավել են գնացել, 4-5 կմ, մտել են թուրքերի մեջ: Սնարյադով խփել են էրեխեքի մեքենան ու կռիվը սկսել է: Կապ են տվել, ասել են, որ զինամթեր չունենք արդեն, ասել են` օգնություն, բայց օգնություն, ոնց հասկանում ենք, չի եղել: Ոչ էլ հետեւից գնացող է եղել: Ու նրանք, բոլորը մեկ ամիս, ամիս ու կես մնացել են այդտեղ, այդ տարածքում: Դեկտեմբերի 4-5-ին են էդտեղի մտել ու մասունքները հավաքել:
Տղաս մեծ երազանքներ ուներ, բանակից վերադառնալուն պես ուզում էր շարունակել ուսումը, լավ մասնագետ դառնար, բարձունքների էր ձգտում: Ասում էր` իմ ուզածին պետք է հասնեմ: Այն էլ չթողեցին տղուս: Եթե պատերազմը չլիներ, այսօր արդեն տղես զորացրված կլիներ, տանը կլիներ: Հիմա, ամիսներ անց, վերլուծելով իրողությունը ես արդեն մտածում եմ, որ էրեխեքին միտումնավոր ուղարկել են մեռնելու: Իրանց կամանդիր պալկան իմացել է, թե որտեղ է ուղարկում էրեխեքին:
-Ո՞վ էր նա:
-73 հոգանոց վաշտին դիտավորյալ մահի բերանն է ուղարկել Գոռ Իշխանյանը, ինքը իմ համար մեկ թշնամին է: Երեք հարյուր հոգի մազապուրծ փախել եկել էին այդ տարածքից, ու դա շատ լավ իմանալով Գոռ Իշխանյանը որոշել է դուխով վաշտի էրեխեքին ուղարել: Երեք ուրալով էրեխեքը երգելով-պարելով ուղեւորվել են, բայց Հադրութ չեն հասել, ճանապարհին խփել են էրեխեքին՝ սաղ փրթվել են: Ու հիմա ինքը իմ հարցերին չի կարողանում պատասխանել, թե ուր էր ուղարկում էրեխեքին, ինչի համար: Ասում եմ այ տղա ինչ պետք ա անեին էրեխեքը՝ դիվերսիա, թե ընտանիքների փրկեին, ինչ պետք է անեին, բան չի ասում: Էրեխեքին ուղարկել են երկու օր արդեն գրավված Հադրութ:
-Հիմա քրեական գործով անցնո՞ւմ է տվյալ անձնավորություն:
-Անցնում է, բայց ազատության մեջ է հիմա:
-Ո՞նց է բացատրում նման հրամանը:
-Ասում ա ինձ էլ վերեւից են հրաման տվել: Առանց հրամանատարի էրեխեքին ուղարկել են կրակի բերանը, էլ ինչ ասեմ...
- Իսկ, ո՞վ էր հրամանատարին հրաման տվել՝ չի ասում:
-Իրա ասելով՝ իրեն էլ Ջալալն Հարությունյան է հրաման տվել, ասում է տղերքին պետք է դիմավորեին, բայց ով, ինչ առաջադրանք պետք է անեին գրավված Հադրութում տղերքը՝ չեն ասում:
-Ջալալի հետ չե՞ք փորձել հանդիպել:
-Ես չէ, բայց հանդիպել են ծնողները, ասում է ես այդ հատվածի համար չեմ հրաման տվել, ասում է, որ հրամանատարը իրավասում էր չկատարել հրամանը, որովհետեւ ամեն ինչ փոխվում ամեն վարկյան: Ասում է, որ հրամանատարը կարող էր զեկուցել, որ իրավիճակը տվյալ ուղղությունում անկառավարելի է, բայց չէ: Ինքը կոնկրետ ասել է գնացեք, գնացեք ու փաստորեն զոհվեք: Եթե Գոռը չի որոշել, թող ասի, ով է որոշել, որ 73 տղա պետք է չապրեն, ինքը իրեն անմեղա համարում, դե թող ասի, ով է մեղավոր, ովա մեր էրեխեքին դիտավորյալ մատաղ արել:
-Փաստորեն հրամանատարը իրեն մեղավոր չի համարում, Ջալալ Հարությունյանն էլ ասում էր, որ ինքը նման հրաման չի տվել:
-Հա, Գոռը բացահայտ մեղավոր չի համարում, բայց հոգու խորքում երեւի զգում է, թող չկատարեր հրամանը, թող ասեր, չեմ կարա էրեխեքին ուղարկեմ կրակի բերանը, բայց չի արել: Եթե էդքան պետք էր էրեխեքին ուղարկելը, ինչի նույն Գոռ Իշխանյանը չի գնացել էրեխեքի հետ, իրանցից առաջ:
Մենք ամեն ինչ անելու ենք , որ բացահայտենք մեր էրեխեքին մատաղ անողներին: