Իրական ՈՒՍՈՒՑԻՉ ունենալու համար պետք ունենալ համապատասխան ինստիտուտ

Համացանցում քննարկվում է թիվ 52 հիմնական դպրոցում տեղի ունեցածը՝ ծնողի անզուսպ վարքագիծը ուսուցչի հանդեպ: Ամենևին չզարմացա, սպասվելի վարքագիծ: 30 տարիներ շարունակ, հերթով կարգով, ով եղավ ԿԳՆ նախարար, կործանեց և կրթական ոլորտը և վերաբերմունքը դեպի դպրոցը, հետևաբար և դեպի ուսուցիչը: Չեմ ուզում քննարկել դասագրքերը, որոնք լիքը անիմաստ մտքեր ունեն իրենց մեջ, չեմ ուզում քննարկել այն անիմաստ առարկաները, որոնք անցնում են երեխաները ոչ համապատասխան դասարաններում, չեմ ուզում քննարկել կիրթ և անկիրթ ուսւցիչներին, այլ հենց վերաբերմունքը դեպ կրթությունն ու այն փոխանցող մշակին:
Աշխարհում ՈՒՍՈՒՑԻՉԸ, այն միակն է ում առաջ պետք է խոնարհ լինել, իսկ իրական ՈՒՍՈՒՑԻՉ ունենալու համար պետք ունենալ համապատասխան ինստիտուտ, որտեղ բացի գիտելիքի ստուգումից, պետք է արվի ՄԱՐԴ տեսակի ստուգում, ով պետք է պատիվ ունենա սերունդ կրթելու և նրան ուղորդելու հասարակության ներս:
Այս ամենն անտեսված է, հակառակ սրան, ով դառնում է ԿԳՆ նախարար սկսում է իր գործունեությունը դրամահավաքի քննարկումից: Ամեն ինչով համեմատվում են դրսի կարգերի ու բարքերի հետ, ապա, ինչու՞ չեն համեմատվում այնտեղի ուսուցիչների հանդեպ ունեցած վերաբերմունքի հետ: Այո, ուսուցիչն ամենօր է արժանի նվերի, այն նաև ջերմ ժպիտն է, որը կարող է մի ամբողջ կյանք արժենալ: Վճարովի դպրոցներում, որտեղ նույն կրթությունն է տրվում, ոչ ավել ոչ պակաս, ուղղակի ծնողը բավականին մեծ գումար է վճարում և դառնում է մտահոգ ու պահանջկոտ երեխայի հանդեպ, ոչ թե ուսուցչի, իսկ ուսուցչին շնորհակալ և խոնարհ: Հետևաբար հանգում ենք հենց նրան, որ թե ծնողին, և թե աշակերտին զրկում ենք շնորհակալ լինելու, նվիրելու գեղեցիկ արարքից:
Ամեն ինչի մշակույթն է վերացել, քայլ է դեպի ագրեսիա, դեպի անգրագիտացման, դեպի ..............................

ՄԱՆՈՒՇԱԿ ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ