81 տարի լռությունից հետո Ահմեդ Աբաքայի մայրը խոստովանել է՝ ծնողները հայեր են եղել

Aravot.am-ը գրում է.Թուրքիայի «Պրոգրեսիվ լրագրողների ասոցիացիայի» նախագահը համոզված է, որ ցեղասպանություն է եղել 81 տարի լռությունից հետո Թուրքիայի քաղաքացի Հոշանան որդուն կանչում է իր մոտ եւ բացահայտում այդքան տարիների լռության մատնած իր գաղտնիքը՝ նրա ծնողները՝ հայրն ու մայրը, հայեր են եղել: Այս մասին Անկարայում հայ եւ թուրք լրագրողներին պատմում է Հոշանայի որդին՝ լրագրող, հրապարակախոս, «Պրոգրեսիվ լրագրողների ասոցիացիայի» նախագահ Ահմեդ Աբաքայն ու ցուցադրում իր ձեռքի գիրքը՝ «Հոշանայի որդու խոսքը»: Գիրքը տպագրվել է նախորդ տարի, պարոն Աբաքայի կյանքի մասին է: Աշխատանքի մեկ վեցերորդ հատվածը ներկայացնում է նրա մոր պատմածը:

«Մայրս ինձ կանչեց, ասաց՝ ես քեզ պատմելու եմ մի պատմություն, որը մինչեւ իմ մահը դու չպետք է պատմես ո՛չ կնոջդ, ո՛չ աղջկադ, ոչ էլ եղբայրներիդ: Նա սկզբից ասաց, որ իր հայրն ու մայրը հայ են եղել: «Դու չգիտես դա, բայց դա ճշմարտություն է»,- ասաց նա»,- պատմում է Ահմեդ Աբաքայը, հետո ներկայացնում մոր պատմածը:

1920 թվականին էր, պարզ չէ, թե որտեղից 10-15 հոգանոց հայերի խումբը փախչել է, հասել Էրզրում, մտել մի գյուղ, բայց այդ գյուղում նրանց չեն ընդունել, մահմեդականներ են այնտեղ եղել: «Մայրս պատմեց, որ ինքն այդ ժամանակ չէր ծնվել, բայց իր մայրը հղի էր իրենով: Փախչում են ալեւիների գյուղ: Այստեղ նրանց ընդունում են, հայերը վրան են խփում, մնում,- պատմում է նա ու շարունակում,- հավանաբար այդ մարդկանց հետեւում էին, երեւի թուրք ոստիկաններ, անծանոթ մեկն է մոտենում՝ ձեռքը ինչ-որ պարկ. ասում է՝ այս պարկը թողնեմ, այստեղ ալրաղաց կա, գնամ այդտեղ, թող պարկը մնա, մինչեւ հետ գամ: Մի քանի րոպե հետո գալիս են զինվորականներ, վերցնում են պարկը ու հարցնում՝ ի՞նչ կա մեջը, ընտանիքը պատասխանում է, որ տեղյակ չէ, ինչ-որ մեկը եկավ, թողեց ու գնաց: Բացում են պարկը, մեջը կտրված գլուխներ տեսնում: Ոստիկաններն ասում են, որ չեն հավատում, որ պարկն այդ ընտանիքինը չէ, հավաքում են նրանց, տանում Աշկալե՝ զինվորական տեղամաս: Այնտեղ մորս պապը սկսում է հակաճառել, ասում են փախիր, փախչում է, կրակում են, սպանում: Նրանց մոտ եղած թանկարժեք իրերը վերցնում են, թույլ տալիս մնացած տղամարդկանց, որ հավաքեն իրենց ընտանիքներին եւ գնան այդ գյուղից…»:

մանրամասները՝ սկզբնաղբյուրում