Ադրբեջանի հարաբերական կայունությանը մնացել է 1, իսկ առավելագույնը՝ 2 տարի

Ադրբեջանի հարաբերական կայունությանը մնացել է 1, իսկ առավելագույնը՝ 2 տարի, եթե իհարկե մենք ոչինչ չձեռնարկենք, կամ էլ նավթի գները կրկին թռիչքային աճ չգրանցեն։ Այսօր առավոտյան աշխատանքի դուրս գալուց առաջ լուրերով լսեցի, որ նավթի գինը իջել ա պլինտուզից էլ ցածր ու արդեն 49 դոլարի սահմաններում ա։

Էս իսկական աղետ ա բադրջանների համար, ովքեր նույնիսկ ավելի բարձր նավթի գնի պայմաններում, հասցրել են մերջին մի քանի տտարիների ընթացքում ծախսել իրենց ռեզերվային ֆոնդի կեսից ավելին, իսկ նավթային եկամուտների հոսքը գնալով ավելի ու ավելի է նվազում։ Հիմա Ադրբեջանը փաստացի փակում է իր դեֆիցիտը, այդ ֆոնդերի հաշվին, բայց դրանցում այնքան միջոց չկա, որպեսզի երկար տարիների հերիքի բադրջաններին, առավել ևս, եթե նրանք չանցնեն սուր տնտեսման, կտրուկ չնվազեցնեն իրենց ռազմական բյուջեն ու երկրի ապուշագույն փիառի վրա ծախսվող միլիոնավոր դոլարները։

Սակայն, եթե Ադրբեջանը հրաժարվի միլիտարիզացումից ու առավել ևս տնտեսման ռեժիմի մեջ մտնի, դա հղի է լուրջ ներքաղաքական ցնցումներով, քանի որ Ալիևի ռեժիմի կարևորագույն հիմնասյուները հենց այդ թոզփչոցին և ցոփ ու շվայտ ծախսերն են՝ մի կողմից և աակտիվ միլիտարիզացումն ու հայատյացությունը՝ մյուս կողմից։ Եթե այս երկու հենարանների դերակատարությունը նվազի, ապա Ադրբեջանում լրջագույն խնդիրներ կարող են սկսվել, առավել ևս, որ այնտեղ առանց այն էլ շատ լուրջ ու պորքային վտանգավոր պրոցեսսներ են սկսվել (սունիական արմատականության աճն ու ԻՊ-ում մարտնչող հարյուրավոր ադրբեջանցի մարտիկների գործոնը, որոնք դեռ վերադառնալու են...)։

Ու հենց այս համատեքստում, Ադրբեջանի մոտ մնացել է միայն մեկ քիչ թե շատ արդյունավետ խաղաքարտ՝ միջազգային հանրությանը (ոչ այնքան մեզ) նոր պատերազմմի վերսկսումով վախեցնելը ու այդ շանտաժն անում է արդեն ավանդական դարձած ամառային լարվածության աճի փուլով։ Հեսա մի քանի օրից, էլի կսկսեն դիվերսիաների ու այլ հարամություններ անել սահմանում ու կրկին կանեն այնպես, որպեսզի բավական խոշորամասշտաբ բայց տեղային տուրուդմփոց լինի սահմանում։

Սա հանարավոր է նաև նրա համար, որ Ադրբեջանում վստահ են, որ հայակական կողմը իհարկե դիմելու է պատասխան գործողությունների ու ի վերջո ամեն ինչ ավարտվելու է այնպես, իչպես անցած տարի։ Այն տարբերությամբ, որ ի տարբերություն անցած տարվա, Ադրբեջանն այս տարի էլ ավելի շատ կթաքցնի իր իրական զոհերի թիվը։ Սակայն ադրբեջանական այս խաղը կարող ենք փչացնել հենց մենք...

Իսկ ի՞նչ, եթե այս տարի մենք չբավարավենք հակառակորդին ելման կետեր շպրտելով, այլ տեղային մարտավարական գործողություններով, թե՜թեևակի՝ մի 1-2 կիլոմետրով առաջանանք։ Կամ էլ ասենք գրավենք շփմաան գծի որ մեծ հատված... Մինչ էս, Ադրբեջանցիք լավ չեն սովորել ու իմանում են, որ ի՜նչ հարամություն էլ անեն, մեկ ա մեր պատիժն ատահայտվելու է իրենց զթոհերի մեծ թվով, որը միշտ էլ կարելի է թաքցնել։ Բա իսկ եթե տարածքային կորուստներով ու բազմաթիվ ֆիքսված ապացույցներով փաստված ռազմական պարտություններ էլ ունենան։ Ի՞նչ է անելու Ալիևն այդ ժամանակ...