ԱԺ-ում լրագրողների վրա դոսյեներ են հավաքում (Video)

1in.am-ը գրում է.Ազգային ժողովում արդեն մեծ քննարկման առարկա է դարձել ԱԺ Հասարակայնության և տեղեկատվության միջոցների հետ կապերի վարչության նորանշանակ պետ Արսեն Բաբայանի վերջին որոշումները: Նշանակման օրից նրա գործունեության հիմնական խնդիրը դարձել է խորհրդարանում հավատարմագրված լրագրողների վզերից հավատարմագրման վկայականը՝ բեյջը, կախելը:

Այդ նպատակի համար նա մեկ ամիս շարունակ հետևում է, թե որ լրագրողն է այն կախում, որը՝ ոչ: Նա անգամ իր ենթակայության ներքո աշխատող օպերատորներին ուղարկում է նիստերի սրահներ «օրինազանց» լրագրողներին տեսա և լուսանկարահանելու համար: Այսպիսով պետք է արձանագրել, որ ԱԺ Հասարակայնության և տեղեկատվության միջոցների հետ կապերի վարչությունը լրագրողների վրա «դոսյեներ» է հավաքում: Վարչության աշխատակիցները լրագրողների հետ զրույցներում խոստովանում են, որ դժկամությամբ են կատարում Ա. Բաբայանի հրահանգները:

Պետք է փաստել, որ ԱԺ որևէ նախագահի կամ լրատվական ծառայության ու լրագրողների միջև նման հակասություն երբևէ չի եղել: Ա. Բաբայանը բեյջերը վզից կախելու իր այդ պահանջը բացատրում է՝ հղում անելով 2009թ. ԱԺ նախագահ Հովիկ Աբրահամյանի ստորագրած՝ լրագրողների հավատարմագրման կարգին: Այդ կարգի 23-րդ հոդվածի «Գ» կետի համաձայն լրագրողը պարտավոր է «ԱԺ տարածք մուտք գործելիս ներկայացնել հավատարմագիրը, կրել այն Ազգային ժողովի վարչական տարածքում գտնվելու ընթացքում, ինչպես նաև ենթարկվել «ՀՀ ԱԺ վարչական շենքի և տարածքի պահպանության հրահանգի» պահանջներին»: Այսինքն` լրագրողն ԱԺ-ում պարտավոր է կրել հավատարմագրման վկայականը: Բայց այնտեղ նկարագրված չէ, թե լրագրողը պարտավոր է այն կախել վզից, փակցնել կրծքի աջ կամ ձախ հատվածում և այլն: Լրագրողները մինչև օրս այն կրում են գրպանում, պայուսակում, ձեռքում, նաև՝ վզից կախված կամ կրծքին փակցրած:

Ա. Բաբայանը, սակայն, կրել բառը յուրովի է մեկնաբանում, նրա ներկայացմամբ` այն նշանակում է վզից կախել: Մինչդեռ, օրինակ, «Պետական պարգևների և պատվավոր կոչումների մասին» ՀՀ օրենքում հստակ նկարագրվում է, թե որ պարգևը ինչպես պետք է կրել: Նման հստակ նկարագրություն կա նաև առևտրի, հանրային սննդի և կենցաղային ծառայությունների ոլորտում անվանաքարտ կրելու կարգում, որտեղ նշվում է, որ աշխատողը բեյջը «կրում է իր արտահագուստի կամ հագուստի վրա, կամ այն դրվում է արտահագուստի վրա թափանցիկ նյութից կարված գրպանի մեջ»: Նման բազմաթիվ օրինակներ կարելի է բերել թե տեղական, թե միջազգային փորձից: Այսինքն` ցանկացած նման դեպքում պետք է հստակ նկարագրություն լինի, թե այն ինչպես պետք է կրել: Հակառակ պարագայում Ա. Բաբայանը կամ նրանից հետո այդ պաշտոնը զբաղեցնողը մի օր կարող են լրագրողներից պահանջել, որ բեյջը պետք է ոչ թե վզից կախել, այլ փակցնել կրծքին, գոտկատեղին կամ մեկ այլ տեղ:

մանրամասները՝ սկզբնաղբյուրում