«Ապրել է զուլալ աղբյուրի նման` իր աշխատանքով ու իր արվեստով». Հայկական ծիրանափողի լեգենդը
«Այսքան տարի ապրել եմ զուլալ աղբյուրի նման` իմ աշխատաքով, իմ արվեստով` ոչ քաղաքականություն, ոչ դես, ոչ դեն»,- այսպես սկսվեց Forums.am-ի հետ զրույցը ՀՀ ժողովրդական արտիստ, լեգենդար դուդուկահար Ջիվան Գասպարյանի հետ:
-Պարոն Գասպարյան, գո՞հ եք Ձեր ապրած կյանքից ու անցած ստեղծագործական ճանապարհից: -Գոհ եմ, իհարկե գոհ եմ, բալիկ ջան: Ապրել, ստեղծագործել եմ, իմ հալալ քրտինքով`իմ հալալ դուդուկով: Անընդհատ շրջագայել եմ, ամեն տեղ փորձել եմ աշխարհին ներկայացնել մեր երգն ու երաժտությունը. մեր հայկական ծիրանափողի զորությունը: -Ի դեպ, բոլորովին վերջերս, եթե չեմ սխալվում, նոր համերգային ծրագրով, Լվովում էիք գտնվում: Կմանրամասնե՞ք, թե ինչ տպավորություններով եք վերադարձել այնտեղից, եւ այնտեղ`տեղի հայերը, արդյո՞ք ընկալեցին, թե ինչ է իրենից ներկայացնում հայկական ծիրանափողը... -Ոչ միայն հայերը, այլ նաեւ արտասահմանցիները հասկացան, թե ինչ բան է հայկական ծիրանափողը: Բոլորն էլ սիրեցին, հարգեցին, ու պատվեցին մեր երգն ու երաժշտությունը: Ասեմ նաեւ, որ այդ օրերին Լվովում հայկական փողոցի բացումն էր, ուր նաեւ հրաշալի եկեղեցի կար: Մի խոսքով, հայկական տոն էր, մեծ տոն, ու այնտեղ ամեն ինչը բարձր մակարդակով էր կազմակերպված. ես հիացած եմ: Նախ բացօթյա համերգ կայացավ, որն էլ հետո օպերայում շարունակվեց: Երկու համերգ եղավ` մեկը հայկական փողոցի բացմանը նվիրված, երկրորդը` օպերայի դահլիճում էր, եւ էլի հրաշալի համերգ էր: Իսկ հանդիսատեսի շարքում միայն հայեր չէին, այլ ազգերից էլ կային:
Իմ երաժշտությունը` եւ' քաղաքականություն է, եւ' ամեն ինչ է...
-Պարոն Գասպարյան, մեզ հետ զրույցում դուք մի առիթով ասել էիք, որ Ձեր օրացույցը,ամբողջությամբ կարմիր գծերով է նշված, եւ որ մինչեւ տարեվերջ դուք անընդհատ նոր համերգներ ու շրջագայություններ եք ունենալու: Կներկայացնե՞ք, թե առաջիկայում ինչ ծրագրեր կան: -Կարմիր գիծը` երևի ի նկատի ունեք անձնագի՞րս (ծիծաղում է): Առաջիկայում Մոսկվայում եմ ծրագրում հեղինակային մեծ համերգ ունենալ, որի հովանավորը` “Յունիբանկն” է լինելու: Հետո Ռուսաստանի ողջ տարածքում 10-ից ավել համերգներ կունենամ: -Անկեղծ լինենք. այդքան շրջագայություններից հետո, արդյո՞ք չեք հոգնում: -Ոչ: Եթե հոգնեմ, չեմ աշխատի: Որ չաշխատենք, ինչպե՞ս ենք ապրելու: - Քանի՞ թոռ ունեք պարոն Գասպարյան: -Մեկ թոռնիկ ունեմ: -Իսկ ծոռնե՞ր: - Երեք հատ էլ ծոռ ունեմ: Բախտավոր պապիկ եմ: -Ինչքանով, որ տեղյակ ենք, Մոսկվայում լուրջ պատրաստություն են տեսնում`Ձեր Ծննդյան 85-ամյակը նշելու համար: Օրն արդեն որոշվա՞ծ է: -Այո, այնտեղ պատրաստվում են, իսկ օրվա ընտրության մասին հոկտեմբերի 14-ին ինձ կտեղեկացնեն: Աշխարհում, աղջիկ ջան, երաժշտությունից լավ բան չկա. իմ երաժշտությունը`եւ քաղաքականություն է, եւ ամեն ինչ է: Հուսով եմ, ամեն ինչ լավ կլինի: -Փաստորեն վաղվա օրվա հանդեպ, այնուամենայնիվ լավատես եք: -Բոլորն էլ պետք է այդ լավատեսությունը չկորցնեն: Իսկ ընդհանրապես կցանկանամ, որ լրագրողներն էլ ավելի շատ խորանան մշակույթի մեջ: Պետք չէ այդքան ազատություն տալ հեռուստաընկերություններին, թող հաղորդումները մի քիչ չափավոր լինեն. ամոթ է, մարդ իր երեխայի հետ չի կարողանում նստի, հեռուստացույց դիտի: Մեկ էլ տեսնում ես` այնպիսի մի անառակություն են ցույց տալիս, որ ամոթից երեսդ թեքում ես, կամ անջատում հեռուստացույցը: Մի քիչ չափ պետք է ունենան, հայ ենք, կներեք...
Սպորտը լավ է, արվեստը լավ է, բայց գիտությանն էլ պիտի շատ տեղ տան
-Ինչի հետեւանք է, որ այսօր այդ չափ ասվածը կարծես թե ամենուրեք բացակայում է... -Որպես հայ մարդ ամաչում եմ. հայ տղան թուրը, թասիբը ձեռքին է եղել, իր ընտանիքը, իր կնոջը, երեխաներին մարդու նման է պահել: Գուցե ինքը վատ է ապրել, բայց ընտանիքը, երեխաներին լավ է պահել, դաստիարակություն է տվել: Իսկ այսօր ինչ է կատարվում, երեխաներն ինչ են տեսնում: Փոքր երեխան միացնում է հեռուստացույցն ու տեսնում, լսում. մարդուն սպանեցին, առեւանգեցին, տարան… Ամոթ է: Ուրիշ գեղարվեստական, ճաշակով, սիրուն կինոնկար թող ցույց տան, որ երեխան լավ բան սովորի, լավ մարդ դառնա: Տիրություն պիտի արվի: Մեկը սցենար է գրում, դեսից-դենից փող են հավաքում, հավաքում են ոչ պրոֆեսիոնալ մարդկանց ու սկսում են կինո նկարել… Բերում են, նկարահանում, ֆիլմ են սարքում, ու առանց վեր ու վար անելու դրանով լցնում են եթերը: Ամոթ է: Այդ անճաշակությունը թող գոնե քիչ լինի, ավելի շատ իմաստալից, ճաշակով հաղորդումներ, կինոնկարներ թող լինեն, որ մարդ հաճույքով նստի նայի: Էլի թող մաֆիայի մասին կինո նկարեն, բայց որակով անեն: Աշխարհում ընդունված է մաֆիայի մասին ֆիլմ նկարահանել, դա էլ կարելի է նայել, բայց ոչ թե անընդհատ ու այդ որակով: Դրանք հին, անցած, փտած մտքեր են: 50-60, 100 տարի առաջ Իտալիայում մաֆիա են ունեցել, այդ պատմությունները սարքելեն ֆիլմ, բայց այսօր դա էլ չի սազում, այսօր ուրիշ մթնոլորտ է: Այսօր բոլոր երեխաները հրացան են ուզում, որ կրակեն միմյանց վրա, միմյանց ցավ պատճառեն: Ազգը փչանում է, երեխաներն ուսում են առնում, բայց դա ինչ ուսում է… Այս վերջին քսան տարվա մեջ ինձ ցույց տվեք մի ակադեմիկոսի: Մեր ակադեմիային պիտի շատ տեղ տան, հայ երեխաներն ընդունակ են, կարող են դառնալ աշխարհահռչակ մարդիկ: Սպորտը լավ է, արվեստը լավ է, բայց գիտությանն էլ պիտի շատ տեղ տան: Այդ համակարգիչ հորինողը ամբողջ աշխարհը խառնեց իրար: Այդ տաղանդը կա նաեւ մեր երեխաների, մեր արյան մեջ: Հարուստ մարդիկ ունենք, լավ տղերք ունենք, թող տաղանդավոր երեխաներին ուղարկեն Եվրոպա, այնտեղ սովորեն, կրթություն ստանան, որ գան, երկիրը պահեն: Մենք մեծ չենք քանակով, եւ, թշնամին, այսպես ասած, երգելով կմտնի Հայաստան, բայց մենք խելքով, մեր գաղափարներով պիտի հաղթենք… Մենք պիտի ունենանք ամրություն, միասնություն: Այսքան կուսակցություն կլինի՞ այս փոքր ժողովրդի մեջ, ամոթ էլ է: Ամեն ինչը պիտի իր տեղում լինի, բայց շատ բաներ կան, որ իրենց տեղում չեն, սա մարդկային որակի հարց է: Պետք է առաջին հերթին մարդու գիտակցությունը բարձրանա, հետո նոր` կենցաղայինը: Եթե մարդու գիտակցությունը տեղը չի, խակ է, նա միայն իր փորի մասին է մտածում, այսինքն`ինքը կուշտ լինի, մնացածը սոված, ինչ կլինեն, կլինեն, ապա նրա համար այլեւս որեւէ բան կարեւոր չի լինի: Իսկ իմաստուն, խելոք մարդը կուզի, որ դու էլ ուտես, ինքն էլ ուտի, մարդիկ էլ սոված չմնան:
Զ. ՂԱԶԱՐՅԱՆ Ռ. ԹԱԹՈՅԱՆ
Forums.am-ը նույնպես շնորհավորում է դուդուկի մեծ վարպետին ծննդյան 85-ամյակի առթիվ, ցանկանում նրան քաջ առողջություն, երկար տարիներ կյանք եւ հետագա ստեղծագործական հաջողություններ: