«Առյուծ ձյա~, չես հավատա, եկել եմ մոտդ՝ ներողություն խնդրելու»...Արգամիչը՝ Ծառուկյանին

ՀՀ-ի այլեւս նախկին վարչապետ, հարազատ կուսակցությունից` ՀՀԿ-ից հեռացած Հովիկ Աբրահամյանը, բավականին երկար ժամանակ կարելի էր ենթադրել, որ գտնվում էր վտանգավոր խաղի մեջ` ժամանակ առ ժամանակ այդ գործում ներգրավելով  իր սիրելի խնամու` «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության առաջնորդ Գագիկ Ծառուկյանի ֆինանսական եւ մարդկային ռեսուրսները:

Շատերն էին ժամանակին տարբեր առիթներով ակնարկում, Աբրահամյանի կյանքի գլխավոր երազանքի մասին. այն է` Արգամիչը երազում էր դառնալ ՀՀ-ի քաղաքական գործընթացներում խաղացող թիվ մեկ ու անփոխարինելի ֆիգուրը:
Իսկ իր բաղձալի դիրքում հայտնվելու համար, Աբրահամյանը տարիներ շարունակ խնամի Նիկոլայեւիչին ինքնաբերաբար տանում էր տարատեսակ քայլերի, ինչի մասին կարելի է ասել գիտեն շատերը: Ու քանի որ Արգամիչն իր գիտակցական կյանքում առաջնորդվում եւ առաջ էր շարժվում. «էս սարն ի'մն է, էս ծառն ի'մն է» սկզբունքով, մինչ հայտնի զարգացումները, ժամանակի Մեծն մտածողը, ստեղծել էր նաեւ իր յուրայիններից բաղկացած մի գվարդիա, որն էլ ըստ իր հաշվարկների, միանալով Ծառուկյանին կարող էր ուզածդ ուժին անկյուն մղել՝ ապահովելով իր հաղթարշավը երկրիս երեսին:

Սակայն Արգամիչի հյուսած խաղը, մի րոպեում ջուրն ընկավ փետրվարյան այն հայտնի իրադարձություններից հետո, երբ ՀՀԿ-ն արտակարգ նիստ հրավիրեց, եւ Ծառուկյանի հեղափոխական տրամադրություններին ի պատասախան, կազմակերպեց հայտնի օպերացիան… Խնամի Արգամիչի ձեռքերով զսպվեց Ծառուկյանի ախորժակը:
Եվ ինչ ստացվեց.ստացվեց այն, որ կախարդական փայտիկ չունեցող Հ. Աբրահամյանը անփայտիկության պայմաններում հայտարարեց, որ կոնկրետ ինքն անելիք ունի և որպես վարչապետ՝ օգտագործելով իր լծակները կկանխի բոլոր տիպի ոտնձգությունները. «Ես ընդամենը կարող եմ ասել, որ ես անելիք ունեմ, կօգտագործեմ նաև իմ վարչական լծակները, վարչապետի լիազորությունները և այն մարդիկ, ովքեր մեկ, երկու, երեք անգամ ասելով չեն հասկանում, ուրեմն մի քանի անգամ պետք է ասենք, ու մի հատ էլ բամփենք։ Գտնում եմ, որ մեր հայտարարությունը շատ տեղին է, համաձայն չեմ, որ ուշացած է»:
Եւ 2015 թվականի փետրվարից հետո, երբ հնչեց Ծառուկյանի քաղաքականությունից հեռանալու, քաղաքականության մեջ չարիք լինելու մասին հայտնի ելույթը, Գագիկ Ծառուկյանը արագ տեմպերով սրբագրեց իր սկսած խաղն ու առանց քաղաքական հանդերձանքի, իհարկե (լրջագույն դեմքերի միջնորդություններից հետո միայն) խաղաղ գոյակցության մեջ մտավ օրվա իշխանությունների հետ՝ հարգանք ցուցաբերելով մեծ ու փոքր ՀՀԿ-ականներին, եւ ոչ միայն:

Իսկ իշխանությունների հետ ձեւավորած եղբայրական հարաբերությունների արդյունքում, Ծառուկյանը հավանաբար հասկացավ, որ քաղաքականությունը ոչ թե չարիք, այլ որ լավ էլ բարիք է, եւ որ կարելի նույն գետը մտնել երկրորդ անգամ: Մի տարբերությամբ՝ այս անգամ գլխավոր դիրիժորի դերում կլինի ոչ թե խնամի Աբրահամյանը, (ինչպես մամուլն էր գրում այդ մասին),այլ հենց ինքը...

Եւ առանց Արգամիչ, Ծառուկյանն այսպես ազդարարեց իր մուտքը՝ մեծ քաղաքականություն, հայտարարելով հետեւյալի մասին.
«Բացում եմ քաղաքական գործունեության փակված էջը և մասնակցելու եմ 2017 թվականի խորհրդարանական ընտրություններին՝ ձևավորելով լայն դաշինք»:
Ծառուկյանի հեռանալուց հետո, որ իսկապես քաղաքական դաշտում բացեր կային, միանշանակ էր:
Սակայն հարց է առաջանում, թե ինչպես պետք է լցվեին այդ բացերն ու փոսերը.
քաղաքական գաղափարներով, առաջարկներով, բանավեճերով, քաղաքական ուժերի համար դրսեւորվելու հնարավորություն բացելով, թե մերոնքականներին մի տեղ հավաքելով ու տղերքին անգործ չթողնելու հեռանկարով:
Գլխավոր հարցը արդյո ՞ք նա էր, որ Ծառուկյանն իր ԲՀԿ ցուցակում պետք է ներառեր խնամի Արգամիչի որդուն՝ յուր փեսա Արգամին, ու պիտի մտածեր՝ ինչպես իր հարազատ կուսակցությունում գործի տեղավորեր մյուս փեսաներին, որոնց խելքը երեւի գնում է օրենսդիրում աշխատելու համար:

Արդյոք հնարավոր չէ ՞ր այդ ցուցակում ընդգրկելու մտավորականների, կամ գիտական լուրջ աստիճան ունեցող դեմքերի, ովքեր գոնե ի վիճակի կլինեին կոճակ սեղմելուց առաջ, մի քանի վայրկյան մտածելու մեր վաղվա օրվա ու մեր սերունդների մասին:

Տպավորությունն այնպիսին է, որ  Ծառուկյանը ոչ ավել, ոչ պակաս ստանձնում է բուֆերի դեր՝ իր «նեդաբոր» կուսակցությունում ՀՀԿ-ից վտարվածներին եւ ՀՀԿ-ից օքսիդացածներին իր շուրջը հավաքելու, եւ մի քանի մանր-մունր քաղաքական միավորների ձեռքի տակ պահելու համար:
Անհերքելի փաստ է, որ այսօրվա քաղաքական դաշտի, մանավանդ ոչ իշխանական հատվածի գլխավոր պրոբլեմը լիդերների բացակայությունն է: Դրանով է պայմանավորված, որ այս անգամ բոլորի մոտ ավելի շատ դաշինքային տրամադրություններ են: Եւ զարմանալի էլ չէ, որ շատերը փորձում են կոնսոլիդացնել իրենց սուղ ռեսուրսները` թե՛ ֆինանսական, թե՛ կառուցվածքային, եւ թե մի շարք հանգամանքներով պայմանավորված:

Իսկ ինչ վերաբերում է այս օրերին քաղաքական որոշ շրջանակներում ներդրված  այն վարկածին, թե նախկին վարչապետ Աբրահամյանն է ստվերային թելադրողն ու խաղ տվողը «Ծառուկյան դաշինք»-ում, ապա այդ ամենը մի տեսակ միֆի է նման, քանի որ հարց է առաջանում, թե այդ ի՞նչ լծակներով ու ի՞նչ միջոցներով է Արգամիչը թելադրում կամ ճնշումներ գործադրում խնամի Ծառուկյանի վրա:

Ընդհակառակը՝ եւս մեկ անգամ հիշելով Արգամիչի 2015 թվականի ներկայացրած բամփելու հայտն ու, Արգամ Աբրահամյանին իր աներ Ծառուկյանի նախընտրական ցուցակի առաջին տասնյակում տեղավորելը, ակամայից կարծես թե ստանում ենք հայտնի կարգին մուլտֆիլմի սցենարը, էն որ մուլտի վերջում նապաստակն ասում էր. «Առյուծ ձյա, չես հավատա, եկել եմ մոտդ՝ ներողություն խնդրելու»:

Ու քանի որ հիմա «Առյուծ Ձյա»-ն դուրս է եկել նեղության միջից՝ մնում է սպասենք զարգացումներին:

Հ.Գ Համ էլ խոսքը մեր մեջ, հիմա սկի Ծառուկյանին Ռոբերտ Սեդրակիչը երեւի կդժվարանա  բան ասի, ո՞ւր մնաց թե առանձնացած վտակները բան ասեին:

Գայանե  Զարգարյան