«Դերասանը մինչեւ վերջին շունչն էլ կարող է խաղալ»․Աշոտ Ղազարյան

Hrapakar.am-ը զրուցել է սիրված  դերասան Աշոտ Ղազարյանի հետ: 

Տարիներ շարունակ ժպիտ պարգեւած արվեստագետն այս տարի դարձավ 65 տարեկան:

Աշոտ Ղազարյանը կատակում է` 65 եմ, բայց ոչ ոքի չասեք: Վստահ է`գլխավորը հոգով երիտասարդ մնալն է: Ասում է տարին իր համար շատ ակտիվ էր ու յուրահատուկ:

Առաջիկայում էլ հագեցած ամիսներ են սպասվում. սեպտեմբերին 5 համերգ ունի, հոկտեմբերին Ռուսաստանում միջոցառման է մասնակցելու, նոյեմբեր ամսին 10 համերգով հանդես է գալու եվրոպական երկրներում, տարեվերջին էլ` Միացյալ նահանգներում: Հումորիստը չի բացառում նաեւ, որ դարձյալ կլինի եթերում նոր, հեղինակային հաղորդաշարով:

-Պարոն Ղազարյան, նախ շնորհավորում եմ հոբելյանի եւ ժողովրդական արտիստի կոչման համար: Ի՞նչ զգացողություններ ունեիք ծննդյան օրը:

-Տխուր էի, որ մի տարով էլ մեծացա, բայց ասում են. կա մեծանալ եւ կա ծերանալ: Մարդ կա`35 տարեկանում արդեն ծեր է, մարդ էլ կա`60 է, 70 է, բայց հոգով, եռանդով երիտասարդ է: Մարդիկ մեծանում են, բայց երանի թե ոչ ոք երբեք չծերանա:

-Ոմանք, ստանալով կոչում, ասում են, որ այն ուշացած էր, ուրիշներն էլ`այդ անձի համար ասում են, թե վաղ տվեցին իրեն: Դուք ի՞նչ եք կարծում այս մասին եւ ի՞նչ տվեց Ձեզ ժողովրդական արտիստի կոչումը:

-Ինձ համար շատ անսպասելի էր ու շատ հաճելի, երբ անձամբ նախագահի կողմից զանգահարեցին եւ խոսեցի երկրի ղեկավարի հետ, ով շնորհավորեց ինձ եւ ասաց. «Դու շատ ես մեզ ուրախացրել, շարունակիր ուրախացնել ժողովրդին»: Դա ամենամեծ նվերներից մեկն էր իմ հոբելյանին: Իսկ ինչ տվեց. գիտեք, ամեն ժամ, ամեն վայրկյան ինձ շատ բան է տալիս մարդկանց ջերմությունը: Հիմա էլ երազում եմ մի լուրջ, դասական գործ խաղալ, կատակերգություններ խաղացել եմ, ժողովուրդը սիրել է, բայց ես չեմ սիրում երկար, տարիներով նույն գործը խաղալ, հոգնում եմ, ուզում եմ նոր մի բան անել:

-Խոսենք Ձեր դպրոցի մասին. հիմնադրումից ի վեր ի՞նչ հաջողություններ եք ունեցել:

-Արդեն ութերորդ տարին է, ինչ դպրոցը կա: Դասավանդում են արհեստավարժ մասնագետներ, ովքեր մեծ փորձ ունեն: Երեխաներին արգելում եմ ամեն տեսակի ֆիլմ կամ հաղորդում նայել, ասում եմ, որ այդ ժամանակն ափսոս է, դրա փոխարեն լուրջ գիրք կարդացեք, լուրջ ֆիլմ նայեք, որոնցից մի բան կսովորեք: Նախ իրենք կտրվում են փողոցից, մեզ մոտ սովորում են երգ, պար, բեմական խոսք, դերասանի վարպետություն, արվեստի պատմություն:

Եկող ամսից Կենտրոն հեռուստաընկերության եթերում կլինի «Ասենք, խոսենք» խորագրով մի հաղորդաշար, որում հենց իմ դպրոցի սաներն են հանդես գալու, ես էլ իրենց հետ խաղալու եմ մանրապատումներում: Բացի այդ, իրենք հաճախակի ներկայանում են բեմերում, տարբեր միջոցառումների, առողջական խնդիրներ ունեցող երեխաների դպրոցներում, ծերանոցներում: Արդեն 3, 4 տարի է`Արամ Խաչատրյան համերգասրահում ամանորյա ներկայացումները իմ դպրոցի սաներն են խաղում: Բացի այդ, Տիկնիկային թատրոնում տարեվերջյան միջոցառում ենք անցկացնում, որի հասույթը փոխանցվում է «Նվիրիր կյանք» հիմնադրամին: Սաներս 3 տարի սովորում, ավարտում են, հետո 4-րդ տարին էլ են գալիս, այ սա է հետաքրքիր: Ասեմ նաեւ, որ մի սովորություն ունեն. դասից առաջ գալիս, հերթով ինձ համբուրում են, հետո գնում:

Մեզ մոտ պաշտոնական վիճակ չկա, շատ ջերմ, մտերմիկ մթնոլորտ է: Շնորհալի երեխաներ շատ կան, բայց պարտադիր էլ չի, որ բոլորը դառնան դերասան, մենք այսօր լավ հանդիսատեսի կարիք էլ ունենք, դրա համար սովորեցնում ենք իրենց լինել ճաշակով:

Մանրամասները` սկզբնաղբյուրում: