Հայաստան տեղափոխվելն իմ երազանքն է…
-Իսկ դրսում լինելը խանգարո՞ւմ, թե նպաստում է Հայաստանում աթլետիկայի զարգացմանը:
-Դրսի հետ ունեցած լծակները կարող են միայն նպաստել Հայաստանում աթլետիկայի զարգացմանը, որին խոչընդոտում է աթլետիկական ռետինե ծածկույթների բացակայությունը։ Մենք ունենք հրաշալի ստադիոններ, բայց աթլետիկայի համար դրանք պիտանի չեն. վազքուղիներն ասֆալտապատ են։ Իսկ երբ խոտածածկույթը շրջանցող ասֆալտը փոխարինվի ռետինե ծածկույթով` գծագրված վազքուղիներով, ցատկերի համար նախատեսված ուղիներով, շատ ավելի գեղեցիկ կլինի մեր մարզադաշտը ու կնպաստի Հայաստանում աթլետիկայի զարգացմանը: Դա մեզ հնարավորություն կտա արդեն միջոցառումներ, մրցաշարեր կազմակերպել Հայաստանում, միջազգային մրցաշարեր անցկացնել: Հայաստանում նման ռետինե ծածկույթ պատրաստելու համար միջազգային ֆեդերացիայի հետ համաձայնություն կա: Ինձ եւ միջազգային ֆեդերացիայի անդամներին ընդունել է ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը, ում ներկայացրել եմ ծրագիրը, եւ նա բանավոր տվել է իր համաձայնությունը։ Մեկ մարզադաշտում վաղքուղի պատրաստելը համարժեք է 800 հազարից մինչեւ 1 մլն դոլարի, սակայն միջազգային ֆեդերացիան համաձայնել է Հայաստանի համար այդ վազքուղին պատրաստել ընդամենը 350 հազար դոլարով, որից 160 հազարը վճարում են իրենք: Այսինքն` Հայաստանին այդ վազքուղին կարժենա 190 հազար դոլար: Իսկ անցյալ տարի մեր ֆեդերացիան մտել է Բալկանյան ասոցիացիայի կազմի մեջ, եւ մենք, չպատկանելով բալկանյան պետությունների շարքին, տեղ գտանք նրանց ընտանիքում: Բացի այդ, ֆրանսիացիների հետ պայմանագիր ունենք, որի համաձայն, արդեն գրեթե չորս տարի մեր հայ մարզիկները գալիս են Ֆրանսիա, մարզվում ամենակարեւոր խոշոր մրցումներից առաջ: Իմ հաջողություններից հետո այս տարի ունեցանք եռացատկի պատանիների Եվրոպայի չեմպիոն` Լեւոն Աղասյանը, ով այդ տիտղոսը նվաճեց Իտալիայում: Ունենք շնորհալի երիտասարդներ` Արսեն Սարգսյանը, Վարդան Փահլեւանյանը` հեռացատկից, նիզականետորդ Մելիք Ջանոյանը, վազորդուհի Ամալյա Շառոյանը… Եթե առաջ մեկ հոգի էինք ուղարկոմ խոշոր մրցումների, հիմա` մի քանի հոգու: Վանաձորցի Գոռ Ներկարարյանը ցատկում էր 7մ 30սմ, պայմանագրով ուղարկեցինք Բրազիլիայի միջազգային կենտրոն, որտեղ մինչեւ 2016 թվականը կարող է մնալ, մարզվել… Վերջերս արդեն ցատկեց 7մ 97սմ:
-Այս տարի արդեն 12-րդ անգամ անցկացվեց հեռացատկի Ռոբերտ Էմմիյանի գավաթի միջազգային մրցաշարը, որը եւս, բնական է, օգնում է Հայաստանում հեռացատկի զարգացմանը:
-Իհարկե, ճիշտ եք նկատել…
-Իսկ այժմ մի փոքր խոսենք Ձեր ընտանիքի մասին: Այն մե՞ծ է:
-Ունեմ երկու դուստր` Զվարթիկը եւ Լուսինեն: Մեծս զբաղվում է հայկական պարերով, փոքրը` աթլետիկայով… Դպրոցում էլ լավ է սովորում: Հայաստանում են մայրս, քույրս, եղբայրս, հարազատներս, ընկերներս, բարեկամներս եւ, ամենակարեւորը, հայրենիքի ջերմությունը, լավ օրերը` կապված իմ հող ու ջրի հետ: Ամեն ինչ արել եւ անելու եմ, որպեսզի մեր երիտասարդներին փոխանցեմ իմ փորձը, գիտելիքները: Ես ուզում եմ, որպեսզի Հայաստանում բոլոր մարզաձեւերի զարգացման համար լավ միջավայր լինի, որպեսզի կարողանանք ամեն տեսակի նեղությունները, պրոբլեմները, դժվարությունները հաղթահարել:
-Հայաստան տեղափոխվելու մտադրություն չունե՞ք:
-Մեծ սիրով, մանավանդ որ երեխաներն էլ արդեն մեծ են, ուզում են Հայաստան ավելի հաճախ գան: Եվ Հայաստան տեղափոխվելն իմ երազանքն է:
Հարցազրույցը` Ռուսլան ԹԱԹՈՅԱՆԻ

