Մեր ժողովուրդն ինչքա՞ն արժեքազրկվեց, որ «придурок»-ների տեսակը 2018թ. մեծամասնություն հավաքեց
Երգիչ-երգահան, պատերազմում որդի կորցրած Դավիթ Ամալյանը գրում է․
«Մի ֆրասիական ֆիլմ կա, թե ինչպես ընկերներով հավաքվում են խնջույքի «придурок»-ներ են տանում հետները, որ «հայերեն» ասած «կայֆավատ» լինեն դրանց վրա։
Ճիշտ ա երևույթը էդքան էլ ողջունելի չի, իսկ էդ ֆիլմում առավել ևս դրամատուրգիական հուզիչ լուծումներով էր համեմված սցենարը, բայց ամեն դեպքում չստացված մարդկանց մի տեսակ կա, որոնք հոգեբուժարաններում գրանցված էլ չեն, և որոնց խոսացնելը բարձր հռհռոց ա առաջացնում քթածակով և հումորով օժտված մարդկանց մոտ…
Ասեմ խոսքս գժերին չի վերաբերում, քանզի երևի թե ամենաարդար խավը հենց գժերն են, որովհետև իրենք նյութի կարիք չունեն։
Անցնեմ ասելիքիս. էս «придурок»-ների տեսակը, բացի էդ իրանց վրա հռհռալու ցավալի միջոցառումներից, ուրիշ ոչնչի պիտանի չեն…
Հիմա ուզում եմ հասկանալ մեր ժողովուրդը ինչքա՞ն արժեքազրկվեց, որ էդ տեսակը 2018թ.֊ին մեծամասնություն հավաքեց, հիմա էլ խաբված մասը զարմանում ա, թե ինչի էդ տեսակը չի թողնում իշխանությունը…
Անկեղծ ասած ցավալիյա, բայց ծիծաղում եմ…»:
