Ռուսաստան-Թուրքիա-Ադրբեջան հարաբերությունների տրամաբանությունը

Այն, որ ռուսները մեծ խնդիրներ ունեն իրենց ներքին թուրքական ինքնավարությունների հետ, կասկած չի հարուցում։ Դրա բազմաթիվ ապացույցները կան՝ սկսած Թաթարստանի նախագահի՝ իրեն նախագահ հռչակելու դեմ ռուսների անճարակությունից, Ղրիմի թաթարների բացահայտ թշնամությունից՝ հանդեպ Ռուսաստանը և մինչև Խաղաղ օվկիանոսը ձգվող թուրքալեզու ցեղերի ազգային տարածքների գոյությունը։ Նմանապես Ռուսաստանի համար խնդրահարույց է սահմանակից թուրքալեզու Ղազախստանի, Ադրբեջանի ու Թուրքմենիայի հետ նորմալ հարաբերություններ ունենալու հարցը։
Թուրքմենիայի հետ հարաբերություններում ռուսական սահմանը Կասպից ծովով է, որում հավասար իրավունքներ ունենալը Ռուսաստանին ստորացուցիչ է թվում։ Ռուսաստանը նաև որոշակի խանդ ունի թուրքմենական գազի տարանցման հետ կապված։
Ղազախստանը Չինաստանին գազի հիմնական մատակարարներից է, Բայկոնուր կայանն ունի, ահռելի տարածք, բավական մեծ թվով ռուս բնակչություն ունի, մի քանի հազար կիլոմետր անվերահսկելի սահման Ռուսաստանի հետ։ Ռուսները ստիպված են համակերպվել Ղազախստանի՝ որպես հանգուցային հզոր տարածքային և ռեսուրսային պետության գերակա դիրքերի հետ։
Ղազախստանի և Թուրքմենիայի վրա Ռուսաստանը փաստացի ոչ մի իրական լծակ չունի։ Ավելին, Ղազախստանի ԵՏՄ-ում լինելը ռուսների համար նման է մահացու գրկախառնմանը։ Ինչպես Լուկաշենկոն, այնպես էլ Նազարբաեվը ԵՏՄ-ն օգտագործում են Ռուսաստանին շանտաժելու և զիջումներ կորզելու համար, և Ռուսաստանը ստիպված է բացահայտորեն համակերպվել դրանց քմահաճույքներին։

մանրամասները՝lragir.am-ում: