Թրքությունն էլ չափ ու սահման ունի...Չհամարձակվե՛ք մոտ գնալ որդու մարմինը 9 ամիս անց գտած մորը

Ադրբեջանցի պատգամավորների այցը ՀՀ-ն կրկին անգամ բորբոքել էր հերոսածին մայրերի ցավն ու անբուժելի վերքը, որը առանց այն էլ արյունահոսում է առանց դադարի: Երեկ վերջիններիս դեմ ակցիա իրականացնող մայրերի մեջ էր նաեւ 44-օրյա պատերազմում անմահացած Ժիրայր Մարգարյանի մայրը` Նաիրա Մարգարյանը: Ով եկել էր ընդամենը իր ընդվզմանը ձայն բարձրացնելու ոճրագործների ներկայացուցիչների Երեւանի սրտում հյուրընկալելու համար: Նա ո՛չ իշխանություն է, ո՛չ ըննդիմություն է, նա իր միս ու արյանը կորցրած որդեկորույս մայր է, ում երեկվանից ամենատարբեր մեկնաբանություններով սկսել են թիրախավորել:

Դուք պատկերացնո՞մ եք, թե ուր ենք հասել, որ որդի կորցրած մորը, ով որդու մարմնի մասերը անմահանալուվ 9 միս անց են միայն գտել, սկսել են թիրախավորել տարբեր քաղաքական ճամբարներում ծվարածներ:

Բառերով, չեմ կարող նկարագրել, թե ինչ հուզմունքով էր զանգահարել ինձ հերոսի մայրը, ու արդարանում, որ ինքը գնացել էր այդ ակցիային, ընդամենը նրա համար, որ ի վիճակի չէր հանդուրժելու իր որդուն մորթող ոճրագործին:

Դուք էս ո՞վ եք, Դուք էս ինչ հրեշներ եք, հեռու մնացեք հերոսների ծնողներից, նրանք, որեւէ քաղաքական ճամբարից չեն, չփորձեք անգամ Ձեր կեղտոտ բերաններով պիտակավորել հերոսի մորը:

Այն մորը, ով մեջբերում եմ ամիսներ առաջ նրա որդու մասին խոսելիս խոսքը.«Մարմին գտել եմ ուղիղ 9 ամիս անց, մարմին գտել եմ ուղիղ 9 ամիս անց, առաջին ԴՆԹ համնկնում եղել է ապրիլի 12 ին։ Գնացի Հերացի, որ երեխային վերցնեմ պարզվեց, որ իմ երեխայի մարմինը եղել է Աբովյանի մորգի նկուղում պահված մարմիներից մեկը։ Երբ մտա մորգ իմ երեխային վիճակ տեսնելու՝ սկսեցի անիծել իմ ամեն ապրած օրս։Անտանելի ցավ է, երբ մայր զրկվում է վերջին անգամ իր որդուն գրկելուց , ուղղակի մի քանի ոսկոր մեզ հասավ իմ հերոս տղայից, ես հիմա ոնց հանգիստ ապրեմ»:

ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆ

Iravunk.com