«Չեն ցանականում հերոսի ծնողների ցավին գոնե մի փոքր դարման անել, որ էսքան անտեսված կլինեին հերոսների ծնողները` երբեք չէինք պատկերացնի».Անուշ Հակոբյան

ռիթ ունեցել ենք անդրադառնալու 2016 թվականի հունվարի 9-ին՝ ժամը 21:30-ի սահմաններում, ՊԲ արեւելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասում, հակառակորդի կողմից արձակած կրակոցից մահացու հրազենային վիրավորում էր ստացել ՊԲ զինծառայող Արամայիս Յուրիկի Ոսկանյանի ծնողների խնդրանքին ուղղված Գեղարքունիքի մարզային իշխանություններին: 

Հերոսի ծնողները տեւական ժամանակ առաջ դիմել էին Գեղարքունքի մարզպետ Գնել Սանոսյանին խնդրանքով, որպեսզի Գավառի թիվ 5 դպրոցը անվանակոչվի թշնամու գնդակից զոհված հերոս Արամայիս Ոսկանյանի անունով:

Խնդրանքից անցել բավականին երկար ժամանակ, բայց մարզպետը շարունակում է քար լռություն պահպանել: Իսկ բոլորովին վերջերս էլ, երբ NewsMedia.am-ը փորձել էր մարզպետ Սանոսյանից հետաքրքրվել, թե ինչո՞ւ ի վերջո ականջալուր չեն լինում հերոսի ծնողների խնդրանքին` մեր հեռախոսազանգին պատասխանեց վերջինիս օգնականը, ուղղորդելով զանգահարել Կրթության, մշակույթի և սպորտի վարչության պետ` Կարեն Զազյանին:
Եվ ի զարմանս մեզ, պարոն Զազյանը մեզ հետ զրույցում մասնավորապես ասել էր. «Դե մեզ մոտ չկա նման բան, որ օրենքի կարգի խախտումով դպրոցներ վերանվանվեն, պետք է հինգ տարին լրանա: Դպրոցում կան դասասենյակներ՝ Արամայիս Ոսկանյանի անունով: Մեր կողմից ինչ հնարավորությունար՝ մենք արել ենք…»:

Իսկ հրապարակումից հետո, Գեղարքունիքի մարզպետ Գնել Սանոսյանը արձագանքե՞լ է թե ոչ խնդրին, փորձեցինք հետաքրքրվել հերոս Արամայիս Ոսկանյանի մայրիկից` Անուշ Հակոբյանից, ով չափազանց վիրավորված էր ոչ միայն տեղի մարզային իշխանություններից, այլ նաեւ հայրենի կառավարությունից.

- Ոչ մի արձագանք բալես, ո՞վ է հիշում էսօր հերոսներին: Չեմ էլ զարմանում արդեն…ի՞նչ սպասել այս դասալիքների կառավարությունից: Նրանք ինչ իմանան՝ հերոսը ինչ ա, հերոսը ով ա: Ինչ գիտեն էսօրվա պաշտոնյանները, որ դիրք պահող տղանների մասին, գիտեն: Ի՞նչ իմանան, որ հերոսը գիշերվա 2-6-ը դիրք է պահել՝ թշնամուց ընդամենը հիսուն մետր հեռավորության վրա… Զոհվողը` զոհվել է, փախչողը՝ փախչել:…Ես չեմ հասկանում ո՞նց չեն կարում էս մարդիկ հասկանան մեր ցավը, ո՞նց չեն կարողանում հերոսներին հավուր պատշաճի արժեւորել:

Անդրադառնալով մարզպետի կողմից անտեսված լինելուն, տիկին Անուշը նկատեց.

-Ես անգամ չգիտեմ մեր մարզպետը տեղյա՞կ է, որ Գավառում հերոս կա, ով է առհասարակ Արամայիս Ոսկանյանը, ու ինչ պայմաններում է զոհվել նա:
Մենք ֆեյսբուքյան ընկերներ էլ ենք, բայց էսքան ժամանակ որեւէ ձեւով չի արձագանքել մեր խնդրանիքին: Ասում են. օրենքը թույլ չի տալիս, բայց ո՞նց են էդ նույն օրենքը իմանալով այլ քաղաքներում եւ գյուղերում հերոսների անուննով դպրոցներ անվանակոչում:

Հարցին, արդյո՞ք ինչ-որ միտում տեսնում է, թե ոչ այս ամենի մեջ տիկին Անուշը, ապա մեր զրուցակիցը խորը շունչ քաշելով ասաց.

-Միտումն այն է, որ չեն ցանականում հերոսի ծնողների ցավին գոնե մի փոքր դարման անել, որ էսքան անտեսված կլինեին հերոսների ծնողները` երբեք չէինք պատկերացնի:

Պատրաստեց՝ Նոնա  Ադամյանը