Փանիկում բացվեց հերոս Գարիկ Արեվիկյանին նվիրված հուշաքարը
Երեկ, հունիսի 24-ին, Շիրակի մարզի, Արթիկի տարածաշրջանի Փանիկ գյուղի միջնակարգ դպրոցի բակում, բացվեց Արցախյան 44-օրյա պատերազմի ժամանակ հերոսաբար նահատակված զինծառայող, ՋԻՈւ-ՋԻՑՈւ մարզիկ֊մարզիչ ԳԱՐԻԿ ԷԴԻԿԻ ԱՐԵՎԻԿՅԱՆԻՆ նվիրված հուշաքարի բացման արարողությունը։
Հարազատ կրթօջախի բակում, այն գալիք սերունդներին կպատմի իրենց անմահ հերոսի կերպարի և նպատակների մասին։ Սպորտում մեծ հաջողությունների հասած Գարիկի միակ երազանքն էր ծառայության ավարտից հետո վերադառնալ հարազատ Փանիկ գյուղ, շարունակել մարզումները, հիմնել սեփական դպրոցը, զբաղվել հայ երեխաների ֆիզիկական դաստիարակությամբ, Գարիկը ՋԻՈւ - ՋԻՑՈւ մարզիկ - մարզիչ էր։
Հունիսի 26-27-ը Դինամո հանրապետական մարզադպրոցում կանցկացվի Փանիկցի հերոսի անունը կրող բաց հուշամրցաշար, որին կմասնակցեն ՋԻՈւ-ՋԻՑՈւ 300 մասնակիցներ, հուշամրցաշարը կդառնա ամենամյա։ ՋԻՈւ - ջիցուի Հայաստանի ֆեդերացիայի նախագահ Անդրանիկ Հարությունյանը նշեց. «Վերջին խոսակցությունը Գարիկի հետ, հոկտեմբերի 10-ին էր, մարտի գնալուց առաջ, Գարիկը խնդրում էր, որ իր տեղը պահեմ, ինձ հավաստիացնում էր, որ Աստված իր հետ է և անպայման հետ է վերադառնալու հաղթանակած և միասին աշխարհի առաջնությանը կկանգնենք ամենաբարձր հորիզոնականին, ցավոք այսպես ստացվեց»։ Հերոսի հայրը Էդիկ Արևիկյանը նշեց.
«Էն բազում զինվորները, որոնք ընկան հանուն հայրենիքի, բոլորը Գարիկ Արևիկյաններ են, բոլորը իմ զինվորներն են, բոլոր զինվորները, գերիները, Վիրավորները, բազում ընկածները, սահմանին կանգնած զինվորները, ինձ համար զինվորը դարձավ մի մեծ գաղափար։ Փառք ու պատիվ մեր ընկած բոլոր Զինվորներին, բարի վերադարձ բոլոր զորացրվողներին։ Գարիկի մայրը, ով Փանիկի միջնակարգ դպրոցում ուսուցչուհի է, նշեց.
«Ցավս այնքան մեծ է, որ հաղթում է հպարտությանս, բայց Ձեր հարգանքի տուրք մատուցելով, հիշելով, անմահացնելով, գոնե ինձ ուժ կտաք ապրելու։ Շնորհակալ եմ բոլորից, ովքեր եղել են իմ կողքին, ինձ ուժ են տվել»։ Գարիկ Էդիկի Արևիկյանը ծնվել է 1997 թվականի նոյեմբերի 7-ին, Շիրակի մարզի, Արթիկի շրջանի Փանիկ գյուղում: 8 տարեկանից զբաղվել է տարբեր սպորտաձևերով և պարով։
2009-2014թթ. հաճախել է Քիք-բոքսինգի պարապմունքների, Վրաստանում, Մոսկվայում մասնակցել առաջնությունների, արժանացել է բազմաթիվ մեդալների, պատվոգրերի, գավաթն երի, դիպլոմների։ Նրա քույրը Մերին, մեծ հպարտությամբ է պատմում իր մարզիկ ֊հերոս եղբոր մասին, միևնույն ժամանակ կսկիծով։ Հայրենի գյուղի միջնակարգ դպրոցը ավարտելուց հետո, 2015֊ին Գարիկը ընդունվել է Հայաստանի Ֆիզիկական կուլտուրայի և սպորտի պետական ինստիտուտը, սովորել է սպորտային խաղեր /Վոլեյբոլ /բաժնում։
2017֊19թթ. Բրազիլական ՋԻՈւ - ՋԻՑՈւ մարզաձևում Հայաստանում և միջազգային ասպարեզում բարձր է պահել Հայոց եռագույն դրոշը, բազմիցս գրավել առաջին պատվավոր հորիզոնականը։ 2019 թվականին, կարմիր դիպլոմով ավարտել է ինստիտուտը և նույն թվականի հուլիսի 3֊ին զորակոչվել Հայոց բանակ, հայրենիքին իր սրբազան պարտքը տալու։
Գարիկը ծառայության է անցել ԼՂՀ Մեխակավանի /Ջաբրայիլ/ զորամասում։ Նա եղել է հրետանավոր կրտսեր սերժանտ, տիրապետել է «միամիոտ» և «պեկա» զենքերին։Պատերազմի ծանր օրերին տեղափոխվել է Հադրութ, Ֆիզուլի, այնուհետև Մարտունի։ Մեկ ամիս, 3 օր մասնակցել է ծանր մարտերի և հերոսաբար անմահացել հոկտեմբերի 30֊ին անօդաչուի հարվածից։ Գարիկը շատ համեստ էր, ընկերասեր, կարող է բազում խնդիրներ ունենար, բայց երբ իրենից օգնություն խնդրեին, իր բոլոր դժվարությունները մի կողմ թողած, առանց մեկ րոպե վարանելու կհասներ օգնության, նա լեգենդար մարզիկ էր։ Վրաստանում խայտառակ պարտության է մատնել իր մրցակցին ու արժանացել սև գոտի Դան կարգի։
Ցավոք, Աբու֊Դաբիում կայանալիք մրցման ժամանակ զինկոմից ծանուցագիր եկավ ու այդպես չթողեցին, որ գնար մասնակցեր։ Նա նաև ընդհանուր խառը մենամարտերի /MMA /չեմպիոն էր, պրոֆեսիոնալ մարզիկ ֊մարզիչ, նրան շատ մեծ, փայլուն ապագա էր սպասվում» ։ «Ու թեկուզ ողջ աշխարհն էլ գոռա չկաս, ես միշտ սպասելու եմ, որ կգաս...» ֊ եզրափակեց հերոսի քույրը։ Հավերժ փառք մեր բոլոր Հերոսներին:
Միջոցառմանը ներկա էին բարձրաստիճան սպաներ, համագյուղացիներ։ Քահանայի ձեռամբ օրհվեց, օծվեց խաչքարը: