Արցախը «վերակենդանացման բաժանմունքից» տեղափոխվել է «ինտենսիվ թերապիայի» բաժանմունք. Պատերազմից մեկ տարի անց քաղված դասերի եւ անելիքների մասին
2020-ի սեպտեմբերի 27-ին սկսված Արցախյան երկրորդ պատերազմն իր աղետալի հետևանքներով և հաջորդած «հետցնցումներով» դեռ երկար ժամանակ իր բացասական ազդեցությունն է ունենալու հայկական երկու պետությունների վրա: Բայց այս մեկ տարվա ընթացքում արդյոք կարողացել է Արցախը, արցախցի մեր հայրենակիցները, ովքեր իրենց մաշկի վրա են զգացել պատերազմի արհավիրքն ամբողջությամբ, հաղթահարել ինչ-որ չափով պատերազմի հետեւանքները եւ, որ ամենակարեւորն է` համապասխան դասեր քաղել, այս եւ այլ հարցերի շուրջ զրուցել ենք Արցախի հանրապետության արտաքին գործերի նախարար ԴԱՎԻԹ ԲԱԲԱՅԱՆԻ հետ, ով ամփոփելով անցնող մեկ տարին նկատեց.
-Խոսել 44-օրյա պատերազմից քաղած դասերի մասին կարծում եմ դեռ վաղ է, մեկ տարին շատ քիչ ժամանակ է: Դասեր քաղելու համար պետք է մոտենալ ամենատարբեր հարթություններով` բարոյահոգեբանական, կադրային, տնտեսական, բանակաշինություն, արտաքին քաղաքականություն եւ այլն: Թե ինչքանով ենք դասեր քաղել` ցույց կտա ժամանակը: Բայց այն, որ ցանկացած մարտահրավեր, առավելեւս մեր գլխին եկած արհավիրքը պահանջում է դասեր քաղել` միանշանակ է:
-Պարոն Բաբայան, պատերազմից հետ Դուք Արցախ նկարագրելիս մասնավորապես ասել էիք. «Արցախը գտնվում է վերակենդանացման բաժանմունքում»: Հիմա, պատերազմից մեկ տարի անց, հաջողվե՞լ է Արցախին դուրս գալ «վերակենդանացման բաժանմունքից»:
-Արցախը «վերակենդանացման բաժանմունքից» տեղափոխվել է «ինտենսիվ թերապիայի» բաժանմունք` կամաց-կամաց ապաքինվում ենք: Կարծում եմ կստացվի, պետք է, որ ստացվի այլ տարբերակ մենք չունենք:
-Ինչն՞ է ուժ տալիս արցախցուն` հաղթահարել պատերազմի վերքերը:
-Մեզ` արցախցիներիս, պատերազմի վերքեր հաղթահարելու գործում ուժ է տալիս հայրենասիրությունը, հավատքը ու զոհերի նկատմամբ պարտավորվածությունը: Զոհերի հիշատակը պահելու եւ պահպաննելու լավագույն ձեւը` միասնական ուժերով երկիրը ծանր իրավիճակից դուրս բերելն է:
-Պատերազմից մեկ տարի անց, վերլուծելով իրողությունները, ըստ Ձեզ, որն էր պարտության հիմնական պատճառը:
-Ժամանակը ցույց կտա, թե որն էր ամենակարեւոր եւ զուգորդվող պատճառները: