Ոււժ ու քաջություն է պետք դիմակայելու այն ամենին, ինչի միջով անցնում է արցախցին այսօր4-ամյա Մոնթեն Մարտունից մեկ շաբաթ առաջ է մայրիկի ու հայրիկի հետ եկել ու հիմա չի կարողանում վերադառնալ

Արցախցին այսօր միջազգային ողջ հանրությանն ապացուցում է, որ ինքը կա, տոկուն է և չի պատրաստվում հանձնվել իր ինքնաճանաչման քարքարոտ ու դժվարանցանելի գողգոթայում։ Արյունը սառում է երակներումդ, երբ տեսնում ես, թե ոնց է թուրքը պապերիդ կյանքի գնով ազատագրված Շուշիի մոտ մուղամ երգում ու ծաղրում մի ողջ ազգի․․․
Անմարդկային ուժ ու քաջություն է պետք դիմակայելու այն ամենին ինչի միջով անցնում է արցախցին այսօր։ Մանկական հիվանդանոցում մի ամսական նորածինը պայքարում է կյանքի համար, պատերազմի բովով անցած զինվորականը ծայրահեղ ծանր վիճակում գտնվում է վերակենդանացման բաժանմունքում ու չկա ճանապարհ․․․Մենք ո՞նց ենք հիմա հանգիստ քնում, ամանորյա գնումներ անում, երբ դարձանք էսքան անտարբեր․․․ընդամենը 350 կիլոմետր այն կողմ մեր հայրենակիցները պայքարում են բոլորիս ԱՊՐԵԼՈՒ համար;

Այս մասին գրել է ՄԵՐ ԳՈՐԾԸՆԿԵՐ ԻԼՈՆԱ ԱԶԱՐՅԱՆԸ՝անդրադառնալով Արցախի աշխարհին  ու համայն հայությանը ահագնացող վտանգների ու սպառնալիքների մասին, 

Ի դեպ, քիչ առաջ էլ, ՄԵՐ ԳՈՐԾԸՆԿԵՐՈՋ ՀԵՏ զրույցում,   ՄԱԿ-ի գրասենյակի   առաջ  իրենց բողոքի ձայնը բարձրացրած արցախահայության  գլխավոր ՄԱՐՏԻԿԸ՝   4-ամյա Մոնթեն, որ  Մարտունից մեկ շաբաթ առաջ է մայրիկի ու հայրիկի հետ եկել ու հիմա չի կարողանում վերադառնալ հայրենի օջախ, ասել է. «Մարտունի եմ օզում քինամ, կարոտալամսադիկի խոխորցը»: