Ամենյան ռուսիո հայն ու յուր տմբլակները...

Դե հիմա ասա, Արշավիրովիչ. ինչն է պատաճառը, որ շատ հաճախ տեղական նշանակության քաղգործիքների, ու քեզ սպասարկող հարթակների  ետեւից երեւում են հին ու նոր հախ ու հաշիվներիդ ականջները….

Ռուսաստանի հայերի միության նախագահ, համաշխարհային հայկական կոնգրեսի ղեկավար, ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի բարի կամքի դեսպան՝ և այս ամենն ազգասեր ու բարերար մի հայորդու տիտղոսների միայն համառոտ թվարկումն է, ով  մեծամեծների հետ նստել՝ վերկենալով հանդերձ չի մոռանում իր համեստ հայրենիքը և պարբերաբար այն իր ներկայությամբ զարդարելու պատվին է արժանացնում: Ասենք, գործարար մարդ լինելով, Արա Աբրահամյանը, սովորաբար, կարողանում է համադրել ազգային, ընտանեկան և ձեռնարկատիրական շահը:

Աբրահամյանի բոլորովին վերջերս կատարած այցը նույնպես բազմաշերտ էր իր բնույթով, քանի որ նա մտադիր էր իր եղբայրներից մեկի համար նախարարի պաշտոն ձեռք գցել, մասնակցել մյուսի ծննդյան տոնակատարությանը, և ամենակարևորը՝ կատարել իր ամենագլխավոր առաքելությունը, այն է՝ ռուսական շահերի մշտական լոբբինգը Հայաստանում:

Ճիշտն ասած, գյուղական կոլխոզից մինչև ադամանդյա բարձունքները մագլցած Մալիշկեցի Արայիկի համար էլ հեշտ չէ: Մեծ ընտանիքի հոգսը փոքր-ինչ թոթափելու համար նա ուղղակի ստիպված է իր բազմաթիվ եղբայրներին էլ գործի դնել՝ գործարար-պատգամավոր-Կորեայի հյուպատոս նշանակել, եւ այլն: Կրեմլյան շինարարի պատվավոր կոչումն ու այլ բիզնեսները պահելը, աշխարհի ազդեցիկ մարդկանց ընկերությունը, բազմապիսի պարգևներն ու հայ համայնքի առաջնորդի «պաշտոնը»՝ սրանք հաճույքներ են, որոնց համար պետք է անընդատ և առատորեն վճարել: Եվ ինչպես ասում է ինքը, «փայտյա տղան», հարցը հո միայն փողը չէ…

Դառնալով այլ երկրի քաղաքացի և հպատակ, մեր հայրենակիցները, չգիտես ինչու, սկսում են ավելի ջերմեռանդորեն  պաշտպանել այդ երկրի շահերն ու իշխանություններին, քան իրենք, տեղաբնակները: Մինչդեռ Հայաստանում երբեմն արշավիրովիչները բոլորովին այլ խաղեր են տալիս նույն այն իշխանական էլիտայի ներկայացուցիչների ուղղությամբ, ովքեր չեն համաձայնում հագուրդ տալ մեծն ռուսիոյի, եւ նրա քաղաքական նշանակության տիկնիկների ախորժակներին:
Պատահական չէ, որ Արա Աբրահամյանը, ով ռուսերեն, մեղմ ասած, լավ չի էլ խոսում, մի երկու տարի առաջ ծավալուն հոդված էր հրապարակել ռուսաստանյան հեղինակավոր «Իզվեստիա» թերթում, որը համարձակորեն կարելի է անվանել «Ձոն Պուտինին»: Մեկը չկա հարցնի. ՀՀ-ի ներքին ու արտաքին գործերին խառնվելու փոխարեն, իսկ ինչո ՞վ է զբաղվել քո գլխավորած Ռուսաստանի հայերի միությունը` 12 տարվա իր գոյության ընթացքում: Դե իհարկե՝ Հայաստանում ռուսաց լեզվի և ռուսական երգի փառատոններ կազմակերպելով:

Ինչ վերաբերվում է Հայաստանին, ապա այստեղ ռուսաստանյան մեծահարուստ հայերի դերն ու ազդեցությունը դժվար է թերագնահատել: Որպես կանոն, նման էմիսարների այցերը պատմական հայրենիք առանձնապես հաճախանում են այն ժամանակ, երբ Ռուսաստանն իր ռազմավարական գործընկերոջը փորձում է «փոխհամագործակցության» հերթական անհամաչափ քայլի մղել: Պատահական չէ, որ հենց ռուսաստանյան հայ համայնքի շատ նրկայացուցիչների կարծիքով, Ռուսաստանի հայերի միությունը պաշտպանում է ոչ թե հայերի շահերը, այլ հենց Ռուսաստանինը:

Ամենայն Ռուսիո հայն ու  յուր  քաղգործիքները...

Այնպես որ, Աբրահամյանի հայտարարությունները, թե ԵՏՄ-ն ԵՄ-ից լավն է, Հայաստանի ինքնիշխանությունը չի տուժի, իսկ տնտեսությունը մի բան էլ կշահի, միանգամայն սպասելի էին… Սակայն համայն սփյուռքի առաջնորդը դրանով չսահմանափակվեց և իր հեղինակավոր կարծիքն արտահայտեց նաև ներքաղաքական զարգացումների վերաբերյալ: Պարզվեց, որ ընդդիմությունը ոչ մի կոնկրետ ծրագիր չունի, Ծառուկանը լավ տղա է, և նույնիսկ իր ընկերը՝ բայց դե Հայաստանն արդեն նախագահ ունի, եւ ինքն էլ տեղյակ է ընդդիմության մատնանշած բոլոր խնդիրներին:
Հասկանալի է, որ Շարլ Ազնավուրի նման դժվարին պահին երկրին օգնության հասած կամ Քրք Քրքորյանի նման խոշոր ներդրում արած անձինք կարող են և իրավունք ունեն երկրի ճակատագրական հարցերում իրենց խոսքն ասել: Իսկ ինչո ՞վ է նման պատվին արժանացել պարոն Աբրահամյանը: Ռուսաստանում խոշոր շինարարական ծրագրերում ներգրավված օլիգարխն իր հայրենի Մալիշկայում մի եկեղեցի է կառուցել, մեկ էլ մի փոս փորել «Մանկական աշխարհի» հարևանությամբ, որը քանի տարի է արդեն ոչ մի կերպ չի կարողանում լցնել:

Փոխարենը Արշավիրովիչը  իր կամքից անկախ մեծացնում է ներքաղաքական դաշտի այն այն փոսերը, որի ջրաղացին շատ հաճախ ջուր են լցնում հատկապես Արշավիրովիչի սպասարկող քաղաքական այն սազանդարներն ու տեղեկատվական հարթակների ջութակահարները, որոնց «սլաքները»  շատ հաճախ ուղղվում են իշխանական կոնկրետ թեւերի ուղղությամբ:
Դե հիմա ասա, Արշավիրովիչ. ի՞նչն է պատաճառը, որ շատ հաճախ տեղական նշանակության քաղգործիքների, տմբլակների ու հարթակների  ետեւից երեւում են հին ու նոր հախ ու հաշիվներիդ ականջները…

Կարապետ  Մարգարյան