ԱՆՏԵՍԱՆԵԼԻՆ Մաս 30.ՆԱՐԵԿ ՊԱՊՈՆՑ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ
ԱՆՏԵՍԱՆԵԼԻՆ
30 Մաս
Էլլդան աչքերը բացելով տեսավ, իրեն անծանոթ աշխարհում։ Օդի մեջ փայլարձակվում էին մանուշակագույն լուսատուներ։ Կանաչավուն սկավառակներ էին տեղից տեղ թռչում։
֊ Այս ո՞ւր ինձ բերեցիր, Լուի Սիա Նենա...
֊ Անմահների աշխարհ, ո՞ւր ապրում է Տիգրանը։
֊ Իսկ ո՞ւր է Տիգրանը...
Որձաքարից պատրաստված ամրոցից ձայն տվեց Տիգրանը.
֊ Ես այստեղ եմ Էլլդա, վերջապես քեզ տեսա, սեր իմ։ Կարոտել էի քեզ... Իսկ այս աղջնակն,ո՞վ է...
֊ Իմ ու քո սիրո պտուղն է...
֊ Այսօր ես այնքան երջանիկ եմ, շնորհակալ եմ Լուսինե...
֊ Ես ուրախ եմ, սիրող սրտերին միավորելու համար։Մենք այսօր եռյակ կազմեցինք...
Ձորաթաղից Վարդգեսի մահվան լուրը հայտնեցին Գևորգին։ Գևորգը շատ ծանր տարավ հորեղբոր մահվան լուրը։
Այդ գիշեր Գևորգը երազին տեսավ Վարդգես հորեղբորը.
֊ Գևորգ ես անմահների աշխարհում եմ։ Երբ մարմնիցս ոգիս անջատվեց, երկու մերկաստինք, ամրակազմ երիտասարդներ, որոնց թիկունքին ճերմակ աղավնու թևեր կար, ինձ սպիտակ ամպաձև ճանապարհով ուղեկցեցին Մարս մոլորակ։ Այստեղ ամեն բան լուսավոր է, կարմրաթույր մոլորակում, ամեն ինչ խաղաղ է։ Ես երջանիկ եմ այստեղ հայտնվելու համար, ինձ համար խնդրում եմ չանհանգստանաս։ Միայն մի խնդրանք ունեմ հողեղեն մարմինս կհուղարկավորես եղբորս Արտաշեսի կողքին։ Ես վերջապես տարիներ անց հանդիպեցի հարազատներիս։ Խնկարկեք ինձ համար և աղոթեք ։ Խնդրում եմ չարտասվեք, քանի որ ձեր արտասուքը մարմինս ջրով կողողի։ Մխիթարվեք քանզի մահը, մարդուն տանում է դեպի անմահություն...
Գևորգը սարսափահար աչքերը բացեց.
֊ Միթե՞ մահից հետո, մարդիկ նորովի են ծնվում։ Միթե՞ մահը նոր կյանքի սկիզբ է...
Հաջորդ օրը Գևորգենք Վարդգեսին պատվով հուղարկավորեցին, եղբոր Արտաշեսի կողքին։
Վերջաբան
Տարիներ անց...
Սաթենիկն արդեն մեծացել էր։ Դարձել էր գեղեցկադեմ պարմանուհի։ Սաթենիկին հարկավոր էր ամուսնացնել։ Տիգրանը փեսա ընտրեց Գևորգի որդուն Արտաշեսին։ Տիեզերական կառքով Գևորգը, Վարդուշը և Արտաշեսը տեղափոխվեցին Վեներա մոլորակ։
Սաթենիկի և Արտաշեսի հարսանիքին երկնքից ադամանդներ էին թափվում, ոսկյա գորգեր էին փռած հատակին։ Անմահների աշխարհում կյանքը ոսկի էր, երկինքը զմրուխտ։՛
Նարեկ Պապոնց