Ցրվեք, կինոն «պրծավ»

Որքան էլ փորձ է արվում էլեկտրաէներգիայի սակագնի բարձրացումը դարձնել օրվա թիվ մեկ հարցը, ամեն բան «պտտել» դրա շուրջ, հասարակությունը, որն իսկապես զայրացած է այդ թանկացումից, այնուհանդերձ, մի տեսակ ապատիկ վիճակում է: Հրանտ Մաթևոսյանը մի լավ խոսք ուներ. «Հարյուր ռուբլուց էն կողմ բան չեմ հասկանում»: Հիմա ժողովրդինն է. քանի որ ինքը «չունի» անգամ էդ հարյուր ռուբլին, հարյուրից այն կողմ` մտածի, որ ի՞նչ անի:
Ի դեպ, սակագնին առնչվող խորհրդարանական լսումները, որոնք նախատեսված էին «օդ բաց թողնելու» համար, անգամ ուշացած թվացին այն առումով, որ օրվա «կոնֆերանսիե» Ռոբերտ Նազարյանն արդեն հռչակել էր, թե սակագինը մոտ յոթ դրամով է բարձրանալու, ինչով էլ ինտրիգն ավարտվել էր գրեթե: Այդ թվում և ամենակարևոր «կոնֆերանսիե»-«գոսպոդինի» համար: Այո, Բիբինի համար, որը հարկ չէր համարել «ժամանել»:
Ի դեպ, Բիբինի այդ «չժամանումը» ամենահետաքրքիրն էր այս ողջ պատմության մեջ` ոչ թե ռուսական կողմի ընդհանրական պահվածքի, մեր երկրում, որպես տնտեսավարող իր անպատկառությունը դրսևորելու, ռուսական մեծապետական հերթական «ակցիան» մեզանում ցուցանելու, ռուսական ընկերությունների հանդեպ նոր գարշանք առաջացնելու առումով, որի հաջորդական «թագ ու պսակն» էլ «երկաթուղային գոսպոդին» Յակունինի արտաբերումն էր, թե Իրան-Հայաստան երկաթուղին «ֆուֆլո» է, այն չի կառուցվի, այլ որ Բիբինի «չայցը» հայոց պառլամենտ ամենաշատն օգնեց իշխանություններին ու հենց պարոն Նազարյանին: Այո՛, այո՛, ամենամեծ «օդբացթողումը» հենց այս դեպքում եղավ, և Բիբինը շանթարգելի նման կլանեց բողոքի այն բացասական էներգետիկան, որն առկա էր այս հարցի շուրջ` բոլոր առումներով:
Դառնանք քաղաքական ասպեկտին. հայոց իշխանությունները մի քանի կետով փորձում էին լիարժեք «օդարձակում կատարել».

Շարունակությունը՝ Իրատես Դե Ֆակտո թերթի այսօրվա համարում: