Հացին կարոտ ժողովրդի միլիարդատեր ծառաները. Կարեն Թումանյան

Երբ ուսումնասիրում ես Հայաստանի պետական բարձրաստիճան չինովնիկների, նախարարների, ՀՀ մարզպետների, կոմիտեների ղեկավարների հայտարարագրած ունեցվածքը, կամ լսում ես վերջիններիս ելույթներն իրենց աղքատիկ ունեցվածքի մասին, մտածում ես, որ այ եթե նրանցից որևէ մեկի աշխատավարձը մի օր ուշացնեն՝ ուշագնաց կլինեն սովից:  Իրականում այս մարդիկ իրենց ունեցվածքով կարող են Հայաստանի բյուջեն  մի քանի անգամ, ժողովրդական լեզվով ասած, ՛՛տանեն ծով՝ ծարավ հետ բերեն՛՛:

 Ներկայացրած հայտարարագրերը, թույլ են տալիս եզրակացնելու, որ նրանց մեծ մասը միայն աշխատավարձով ապրող մարդիկ են: Իսկ աշխատավարձերն էլ արի ու տես չեն գերազանցում ամսեկան 250.000 դրամը: Սակայն դա նրանց չի խանգարում վարել այնպիսի մեքենաներ, որոնք հարիր են միայն շեյխերին, ապրել այնպիսի առանձնատներում, որտեղ մեծ հաճույքով կապրեին նույնիսկ զարգացած երկրների հարուստները, ունենալ այնքան անշարժ գույք, որ իր բազայում չունի քաղաքի ամենահաջող անշարժ գույքի գրասենյակներից որևէ  մեկը: Իսկ ինչ վերաբերում է նրանց բիզնեսների քանակին, ապա նրանք այնքան շատ են, որ իրենք, առանց սեփական աշխատակազմի ղեկավարի հուշման, չեն կարողանում կողմնորոշվել՝ դա իրե՞նցն է, թե՞ ոչ:

Օրինակ, հեռու չգնանք, վերցնենք մարզպետների ցանկը՝

Կոտայքի մարզպետը՝  Կարապետ Գուլոյանը, 2014 թ-ին  ստացել է 2.6 մլն դրամ  աշխատավարձ, սակայն համարվում է Հայաստանի ամենահարուստ մարդկանցից մեկը:

Սյունիքի մարզպետը՝ Սուրիկ Խաչատրյանը, հաջողացնում  է 2.4 մլն դրամ աշխատավարձի պարագայում միլիարդների հասնող փոխառություններ տալ:

Ռուբիկ Աբրահամյանը 2014թ. գարնանն է ստանձնել Արարատի մարզպետի պաշտոնը և, ստանալով 2 մլն դրամ աշխատավարձ, կարողացել է տիրանալ տասնյակ բիզնեսների և հսկայական անշարժ գույքի:

Եվ այսպես շարունակ, գրեթե բոլոր մարզպետները…

Հարցերի հարցեր.

• Ո՞ւմ եք հիմարի տեղ դնում, պարոնայք միլարդատերեր, ինչ խղճով եք աշխատավարձ վերցնում, երբ ամբողջ երկրի տնտեսությունը ձեզանով եք արել, երբ ձեր մարզերում կան մարդիկ, կան հազարավոր ընտանիքներ, որոնց համար նույնիսկ 100 հազար դրամը կարող է ճակատագիր փոխել:
• Ինչու՞ եք զբաղեցնում պետական պաշտոններ, երբ առանց այն էլ այնքան գումար ունեք, որ ողորմելի վիճակում գտնվող Հայաստանում կարող եք գնել ամեն ինչ:
• Ինչու՞ չեք թողնում, որպեսզի որևէ մի գրագետ անձնավորություն, ով ձեզանից պակաս գլուխ չի հանի այդ պաշտոնից, ում միակ հույսը այդ աշխատավարձը կարող է լինել, զբաղեցնի այդ պաշտոնը: Չէ որ նույն ձեր մարզում կան այնպիսի շնորհալի երիտասարդներ, որոնց կարելի է աճեցնել և նրանց գիտելիքները ծառայեցնել մարզերի բարգավաճման համար:
• Եվ ամենակարևոր հարցը՝ դուք իրո՞ք այդքան ժամանակ ունեք, որ համատեղում եք սեփական բիզնեսը պետական պաշտոնի հետ, թե՞ մտածում եք հետևյալ սկզբունքով. «Ինչի՞ ուրիշը հարստանա, ավելի լավ է մենք ավելի հարստանանք»:

Հ.Գ. Ի դեպ, միայն այն փաստը, որ ձեր նման միլիարդատերերը կամովին չեն հրաժարվում մարզպետի պաշտոնից, վկայում է այն մասին, որ մարզպետի պաշտոնը ոչ թե ծառայություն է, այլ էլ ավելի հարստանալու և հարստությունը ամրապնդելու միջոց, գործիք:

Կարեն Թումանյան