ՀՐԱԺԵՇՏ ՆՎԻՐՅԱԼԻՆ
Այսօր հրավիրված էինք Ավան թաղամասի Մշակույթի կենտրոն, որտեղ կազմակերպված էր միջոցառում նվիրված Հայոց բանակի 27 ամյակին: Բեմադրված էր ներկայացում Ծովինար Խաչատրյանի Մարտակերտի հրամանատարը՝ Սամվելը, պիեսի հիման վրա: Արդեն իսկ մուտքից երևում էր թե ինչ բարձր մշակութային մակարդակում է գտնվում կոթողը: Մթնոլորտը շատ ջերմ ու հաճելի էր, երևում էր աշխատանքային համերաշխություն կոլեկտիվի անդամների միջև: Վերջում շատ հուզիչ էր, երբ միջոցառման կազմակերպիչը հայտարարեց, որ չլքենք դահլիճը մեզ անակնկալ է սպասվում, սարսափելի էր, երբ իմացանք, որ կենտրոնի տնօրենի՝ Անահիտ Բունիաթյանի աշխատաքային վերջին օրն է, հուզիչ էր սաների հրաժեշտը: Պարզվում է, որ մեր նոր իշանության որոշ ներկայացուցիչներ գտել են, որ նա պետք է ազատի այդ պաշտոնը սեփական դիմումի համաձայն,որովհետև չարաշահումներ են գտել, թե չէ վատ կլինի, երևի մի Մակունց պետք է գա մշակույթն իր մեջ ու փչացնի տիկնոջ տարիների վաստակը: Շատ տգեղ է, մտածում եմ, ինչ պատասխան են տալու սաներին և նրանց ծնողներին, բոլորն արցունքախառը, ծափերով ողջունում էին իրենց սիրված տնօրենին: Կարծում եմ մտածելու առիթ կա...
ՄԱՆՈՒՇԱԿ ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ