Մաքսային միություն մտնելը մատերի վրա թզբեհ քցել չի, որ քցենք խեր-շառ անենք ու դրան էլ հավատանք

Հարցազրույց ԲՀԿ-ական պատգամավոր Լյովա Խաչատրյանի հետ:

-Պարոն Խաչատրյան, նախ ամենաքննարկվող հարցերից մեկի մասին խոսենք.տեղյակ ե՞ք, որ ՀՀ նախկին գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանն ըստ էության ավելի բարձր պաշտոն է ստանձնել: -Ինձ նման հարցեր մի տվեք: -Ինչու՞, ուրախ չեք, որ Ձեր երկրացին վերստին նոր պաշտոն ստացավ: -Ինձ Աղվան Հովսեփյանից հարցեր մի տվեք: Իրա հետ գործ չունեք: Ես ոչ կարող եմ ուրախ լինել, ոչ տխուր: Նա աշխատունակ է, իրեն ցույց է տվել, որ աշխատել գիտի, հետեւաբար պետք է աշխատի: Դե լավ, ուրիշ հարցեր տվեք: -Լավ մի ուրիշ հարց. կողմ ե՞ք, որ Հայաստանը անդամակցի Մաքսային Միությանը, թե՞ այնուամենայնիվ Եվրոպայից լավը չկա: - Ավելի լավը երեւի Մաքսային Միություն գնալն ա: Ցանկացած երևույթի հետ կապված, Հայաստանում գնահատականները մեկը մյուսից չեն տարբերվում: Մենք ժամանակին գնահատականներ տվեցինք, որ ամեն ինչ համապատասխանում է: -Էդ, ո՞րն էր, ամոթ չլինի հարցնելը, ի՞նչ գնահատականների մասին եք խոսում: - Արժեքային համակարգի տարբերություն չկա: Եվ եթե արժեքային համակարգի տարբերություն չկա, ապա, Եվրոպա գնալու իմաստը ես չեմ տեսնում: Պարզապես, ինչպես տատս կասեր. «փորձված թանը չարժե փոխել անփորձ մածունի հետ »: Իհարկե, եթե արժեքային համակարգի մեջ տարբերություն լիներ, գուցե այդ մասին մտածեինք, իսկ հիմա վերջնական պատասխան տալու համար պետք է մասնագիտական, բազմակողմանի վերլուծություն լիներ, որպեսզի կարողանայինք ասել, թե ինչ կտա մեզ Մաքսային Միությունը: -Այսինքն, ուզում եք ասել, որ բանից անտեղյակ, գնում ենք դեպի Մաքսային Միությու՞ն: -Դա պիտի մասնագետներն ասեն, հաշվարկեն` պլյուս-մինուսները դնեն, համադրեն և մեզ ներկայացնեն, որպեսզի մենք կարողանանք եզրակացություններ անել: Դա մատների վրա թզբեհ քցել չի, որ քցենք, խեր-շառ անենք ու դրան էլ հավատանք: Ես ասում եմ, քանի որ արժեքային համակարգի տարբերություն չկա՝ Եվրոպա, թե Ասիա, ու մենք դրա ականատեսը չեղանք այս տարիների ընթացքում` հետևաբար փորձված թանը անփորձ մածունի հետ փոխելու իմաստը չեմ տեսնում: Երկու հարյուր տարուց ավել ինտեգրված ենք Ռուսաստանի հետ, աշխատում ենք Ռուսաստանի հետ և հանուն ինչի մենք ասենք, էդ փոփոխությունն անենք: Իհարկե, եթե մասնագետները հաշվարկներ դնեին մեր առջև, միգուցե այդ ժամանակ այլ կարծիք ունենայինք: Դեռ մենք ընտրություն չենք կատարել, դա քաղաքական հայտարարություն ա, նախնական որոշում ա, բայց ասենք <Բարգավաճ Հայաստան> կուսակցությունը որոշում չունի և կունենա այն ժամանակ, երբ մենք վերջնական կհասկանանք դրա բացասական ու դրական կողմերը: Մենք դեռ շատ հարցեր ունենք քննարկելու: -Օրինա՞կ, ձեր քաղաքական օրակարգում ընդգրկվա՞ծ է ՝ ԲՀԿ-ի կոալիցիա մտնել-չմտնելու հարցը: -Դա կուսակցությանը հարցրեք, ես չեմ կարող ասել, նման հարց չի քննարկվել: Ես կուզեի այն, ինչ կորոշեր կուսակցությունը: -Պարոն Խաչատրյան, երեւի թե տեղյակ եք, որ վերջին ժամանակներս քաղաքացիական ակտիվության պակաս չի զգացվում: Փոխարենը ՝լուռ են քաղաքական ուժերը, բացառությամբ մեկ-երկուսի, ընդհանրապես անմասն են քաղաքական կյանքից: -Ի՞նչ պայքար, ինչը նկատի ունեք, ինչի համար են պայքարում: -Օրինակ, տարբեր քաղաքացիական նախաձեռնություններ եղան՝կապված տրանսպորտի գների թանկացման, կանաչ տարածքների պահպանության, ինչպես նաեւ անդուլ պայքար մղեցին եւ մղում են Ծածկած շուկայի՝որպես ճարտարապետական-մշակութային արժեք փրկելու համար: Ընդհուպ բանը հասավ նրան, որ քաղաքի կենտրոնում ակտիվիստները հայտնվեցին բարիկադի տարբեր կողմերում ու սկսեցին իրար ջարդել: -Հա, բայց ինչ է եղել ո՞ր, նորմալ ա, ամեն ինչ գեղեցիկ ա, բայց մանկական խաղ ա հիշեցնում: -Հազար ներողություն, կլուսավորեք, թե դրա գեղեցիկ կողմը ո՞րն է: -Դա ինքն իրենով արդեն գեղեցիկ ա, որ կա ինչ-որ չափի քաղաքացիական ակտիվություն: Բայց բարձրացրած հարցերը, կարծում եմ, այն հիմնական հարցերը չեն, դրանք հետևանքներն են՝ որոշ պրոբլեմների: -Հիմա կոնկրետ ի՞նչն էր գեղեցիկ, այդպես էլ չասացիք: -Դե, որ կա քաղաքացիական հասարակություն, որ քաղաքացիական հասարակության սաղմերը կան: Դա է գեղեցիկ, որ մարդիկ իրենց կարծիքը արտահայտելու ցանկության դեպքում «կուխնյայից » դուրս են գալիս: Իսկ քաղաքացիական պայքարում, ամեն ինչ էլ հնարավոր ա, ամեն ինչի պետք ա պատրաստ լինել: Կա օրենք, որը պետք է գործի: -Իսկ մեր երկրում, ըստ Ձեզ օրենքները գործում ե՞ն: -Օրենքներ կան, բայց եթե այն ընտրովի է գործում, դա արդեն վատ է:Նու, երբեմն, գործում են, երբեմն չեն գործում: Դա մեր բաց, թույլ տեղերից մեկն է, որ հաճախ օրենքները գործում են ընտրովի… -Իսկ ո՞վ է դրա համար մեղավոր: -Քաղաքական մեծամասնությունը` ով պետք ա մեղավոր լինի: Օրենքների չգործելու պատասխանատվությունը, ուղղակի քաղաքական մեծամասնության վրա է դրված , որպեսզի օրենքները գործեն: -Դուք էլ եք պատգամավոր. Ձեր մեղավորությունը դրա մեջ չե՞ք տեսնում: -Ես իմ մեղավորությունը տեսնում եմ այնքանով, որքանով, որ բարձրաձայնում եմ, բայց իմ ուժերը չի բավականացնում, կամ մեր կուսակցության ուժերը չեն բավականացնում՝ պարզապես այլ որոշումներ ընդունելու համար:

Զրուցեց Զառա Ղազարյանը