Սիրուն չի`ոչ միայն մարդկայինով, այլ նաեւ տղայականով
Comment
Բուլկին քաղցր ու համով բան է, «Բուլկի» մականունով մարդն էլ ըստ տրամաբանության, պետք է բարի ու «պուպուշ» լինի: Այնինչ Կոտայքի ներկայիս մարզպետ և ՀՀ բնապահպանության նախկին նախարար Արամ Հարությունյանի կամ Բուլկի Արամի դեպքում օրինաչափությունից շեղում է նկատվում: Վերջինս ամենևին էլ «պուպուշների» դասին չի պատկանում, իր խոսելաձևով բուլկու փափկությունն ու քաղցրությունը չունի, նույնիսկ բնապահպաններին կոպտելու դեպքեր էլ են եղել նախկինում: Իսկ նրա գործելաոճի մասին էլ չեմ խոսում. նախարար եղած ժամանակ այնքան կասկածելի գործարքներ կատարեց, որոնց արդյունքում հարստացավ, «թռփոշացավ», մի քանի միլիարդ արժողությամբ տուն կառուցեց իր համար Քանաքեռ-Զեյթունում (ինչպես թերթերն են գրում): Իսկ այդ ամենի համար նա նախարարությունում իրեն շրջապատել էր ընկերներով, որոնք սկզբից իր ընկերներն էին, հետո էլ չգիտես թե ոնց կաշառակերներ դուրս եկան: Դեռ նախարար եղած ժամանակ Արամ Հարությունյանը նախարարության աշխատակիցներ Տիգրան Գրիգորյանին ու Արսեն Պետրոսյանին «մատաղ» էր արել՝ կաշառք վերցնելու պահին բռնացնելու սցենարով: Սակայն ո՞վ չգիտի, որ նախարարության սովորական տեսչության պետը քիչ հավանական է, որ ինքնագլուխ կաշառքներ կվերցնի՝ առանց վերևում «տանիք» ունենալու:
Հիմա արդեն, երբ նախկին նախարարը ոչ պակաս «չալաղաջ» պաշտոն է զբաղեցնում (Կոտայքի մարզպետն է), բնապահպանության նախարարությունում շարունակվում են «բացահայտվել» կաշառակերներ, և տարօրինակ զուգադիպությամբ դրանք բոլորը Բուլկի Արամի նախկին կադրերն ու մտերիմներն են... Եւս երկու աշխատակցի՝ անտառների վերահսկողության բաժնի պետ Արմեն Լաբլաջյանին և Զարզանդ Կարապետյանին ձերբակալեցին օրերս...
Եթե զուգադիպությունները շատ են, ապա դրանց միջև կապ փնտրելը ամենևին էլ անհիմն չէ: Եվ ի՞նչ է ստացվում, Արամ Հարությունյանը շարունակում է «դեմ տալ» իր նախկին ընկերներին՝ բնականաբար ի շահ իրեն: Այ այստեղ է, որ պետք է ասել՝ Արամ ջան, սիրուն չի: Եվ սիրուն չի ոչ միայն մարդկայինով, այլ նաև իշխանական որոշ շրջանակներում ընդունված՝ «տղայականով»: Չէ՞ որ մեր որոշ պետական այրեր սիրում են «տղայականով» շարժվել, իսկ ահա նման բաները չեն նկատում:
Ահա թե ինչպիսի բուլկիներ են լինում՝ ոչ միայն առանց չամիչի ու խորիզի, այլ նաև դառը համով:
Արտյոմ Եգիգարյան