Երբեմն միջանձնային հարաբերությունների արդյունքում, զինվորի «ես»-ը կարող է այնպիսի վիճակում հայտնվել, որ նա մտածի՝ ավելի լավ է չապրել, քան ապրել. Հոգեբան

Ի՞նչ են զգում մարդիկ ինքնասպանության դիմելուց առաջ, հոգեբանական ի՞նչ բարդ վիճակ է առաջանում նրանց մոտ, որն այդ պահին վերահսկել հնարավոր չէ: 

Վերջապես, ինչո՞վ են պայմանավորված վերջին շրջանում զինվորների շրջանում ինքնասպանության դեպքերը. այս եւ այս հարցերի շուրջ, NewsMedia.am-ը զրուցել է  հայտնի հոգեբան ԿԱՐԻՆԵ ՆԱԼՉԱՋՅԱՆԻ հետ, ով անդրադառնալով նախ բանակում տեղի ունեցած վերջին ցավալի դեպքերին, նկատեց.

-Ընդհանրապես բոլոր բանակներում էլ՝ նման դեպքեր հնարավոր են: Չմոռանանք, որ մի վայրում հավաքվում են մեծ թվով երիտասարդ տղամարդիկ` այն էլ զենքը ձեռքներին: Դիրքերում, զորմասում՝ ինքնասպանությունները հիմնականում միջանձնայի հարաբերությունների արդյունք են: Երբեմն միջանձնային հարաբերությունների արդյունքում՝ զինվորի «ես»-ը այնպիսի վիճակում կարող է հայտնվել, որ նա մտածի՝ ավելի լավ է չապրել, քան ապրել: Այս իմաստով, բանակային միջավայրում միջանձնային հարաբերությունները կարող են բերել նման ցավալի դեպքերի. հնարավոր է: Բանակն առհասարակ յուրահատուկ միջավայր է, այն այնքան արժեքավոր ու թանկ թեմա է, որ ենթադրությունների մակարդակում չարժե առանց հիմնավորման տեսակետներ հնչեցնել:
Առհասարակ, ինքնասպանությունների պատճառները գտնելը՝ շատ բարդ է:

Այսինքն, մի դեպքում հնարավոր է՝ անձը նման, (այսպես ասած ) առանձնահատկություններ ունենա, որը կյանքի ընթացքում կուտակելով, կյանքի ինչ-որ մի փուլում՝ նրան այդ քայլին դրդի: Մեկ այլ դեպքում՝ դա կարող է հասունանալ տվյալ իրադրությունից ելնելով. երբ մարդը հայտնվի հուզական շատ սուր իրադրության՝ կոնֆլիկտի, վիրավորանքի, չհասկացվածության մեջ, եւ այդ պահին իր համար միակ փրկության ելքը՝ տեսնի ինքնասպանություն գործելու մեջ:

-Տիկին Նալչաջյան, կարծրատիպային մտածողություն կա, որ ինքնասպանության են դիմում հոգեպես անառողջ մարդիկ: Ըստ Ձեզ, այդպե՞ս է իրականում:

-Դա միանշանակ չէ, որովհետեւ շատ դեպքերում ինքնասպան են լինում այն մարդիկ, ովքեր շատ են սիրում կյանքը: Եթե մարդը սիրում է կյանքը, իր առջև դրված են մեծ նպատակներ, եւ նա ուզում է հասնել դրանց, սակայն դա նրան չի հաջողվում, նա չի կարողանում համակերպվել այդ իրողության հետ, և ինքնասպան է լինում:
-Տիկին Նալչաջյան, առհասարակ ինչպե՞ս կարելի է կանխազգալ, որ մարդը հակված է ինքնասպանության. ինչպե՞ս կարելի է այն կանխել:
Տեսեք, շատ հաճախ ինքնասպանության դիմած մեր զինվորները, ընդամենը ժամեր առաջ շատ անհոգ խոսում են հարազատների հետ, ապա որոշ ժամանակ անց լսում ենք. ցավալի դեպքի մասին: Հնարավո՞ր է, որ վարկյանների՝ ժամերի ընթացքում, մարդու մեջ հասունանա այդ քայլը կատարելու որոշումը:

-Ինքնասպան լինելուց առաջ՝ մարդիկ կարող են ազդանշաններ թողնել.ինչը շրջապատի մարդիկ էլ կարող էլ զգալ , եւ կանխարգելեն այդ քայլը: Ազդանշան կարող են լինել մահվան, կյանքի անիմաստության մասին հաճախակի խոսակցությունները, չարագուշակ տրամադրությունը, հարազատներից անընդհատ ներողություն խնդրելը, իր համար թանկարժեք իրերը մերձավորներին նվիրելը, և այլն:

-Մարդու հոգեկան աշխարհը շատ բարդ, եւ միառժամանակ շատ նուրբ է: Շատ հնարավոր է, որ մարդու մեջ խմորվել է այդ միտքը, բայց նա ծնողին, հարազատին զանգելու ընթացքում, այդ մասին կարող է ոչինչ չասել: Բայց նորից եմ կրկնում.դա հնարավոր է նաեւ հրաժեշտի ժեստ լինի…
Հնարավոր է եւ հակառակը. որ ծնողի, հարազատի հետ խոսելուց անմիջապես հետո, մարդը այնպիսի իրադրության մեջ հայտնվի, որ միանգամից դա նրան աֆեկտային վիճակի մեջ գցի, ինչն էլ կարող է՝ցավոք ճակատրագրական լինել: