Սմերչի շեշտակի հարվածից գալարվել է հողերի մեջ. Պատերազմի թողած դաժան հարվածները ինչպես հոգեբանական, այնպես էլ ֆիզիկական դեռ երկար են հիշեցնելու մեր հերոսին իրենց մասին
«Իրավունքը» շարունակում է անդրադառնալ հանուն հայրենիքի իրենց կյանքը, առողջությունը զոհաբերած մերօրյա հերոսների կյանքին:
Այսօրվա իմ հերոսը Արագածոտնի մարզի Աշտարակ քաղաքի բնակիչ 20-ամյա Սուրեն Դիլբարյանն է, ով դպրոցն ավարտելուց անմիջապես հետո ծառայության է անցել Արցախի հանրապետությունում՝ Հադրութում: 44 օր եղել է սահմանին և պայքարել հանուն Արցախի:
Երբ Հադրութից հետնահանջ է եղել և եկել են Մարտունի, նոյեմբերի 9-ին վիրավորվել է թունավոր սմերչի պայթյունից, որի հետևանքով աջ թևն ամպուտացվել է և պրոթեզավորումը դարձել է գրեթե անհնար... Պայթյունի հետևանքով վնասվել է նաև թոքը և ենթարկվել վիրահատության։ Այժմ չի կարողանում լիարժեք շնչել. վնասված է շնչափողը, որը նույնպես վիրահատվել է, և հիմա ամեն ամիս բռոնխոսկոպիա են անում, որ շնչել կարողանա:
Մերօրյա հերոսը` Սամվելը, ինչպես մեզ հետ զրույցում պատմեց հերոսածին մայրը` տիկին Շամամը, «44-օրյա պատերազմի ընթացքում դժոխքի միջով է անցել, բայց հույսը, հավատը, որ պայքարում է հանուն հայրենիքի ուժ է տվել նրան կենդանի մնալ»:
-Սամվելը, շատ զուսպ է, շատ բան չի պատմում, ասում է` հերոսանալու բան չի հանուն հայրենիքի կռվելը: Ընկերներին պատմում է, որ ահավոր, դաժան օրեր են ունեցել, բայց գոնե մի անգամ ինձ հետ խոսելու ընթացքում չի դժգոհել: Ամեն անգամ զանգելիս ասում էր. «Մամ ջան, սաղ լավա, արագ մի երկու բառ խոսանք, անջատում եմ»: Ես լսում էի հեռախոսով արկի պայթյունները, բայց ինքը ինձ հանգստացնում էր, ասում էր արխային, սաղ լավ ա:
Տիկին Շամամի մոտ տպավորվել է որդու պատմած հետեւյալ դրվագը.
-Երբեմն, երբ պատմում է գլխով եկածը ամբողջ մարմինս սարսռում է: Պատմում է, որ մի անգամ դիրքերում նստած լավաշի մեջ երշիկը դրել էի, որ ուտեմ, մեկ էլ վալնան վերցրեց ինձ նստած տեղիցս տվեց գետին, բրդուճս օդ թռավ: Քանի անգամ հրաշքով փրկվել է տղես, բայց վերջին անգամ ծանր վիրավորումից չի հաջողվել խուսափել:
Հետնահաջի հրամանը ստանալուց հետո` սմերչի շեշտակի հարվածից գալարվել է հողերի մեջ, միայն հասցրել է գոռալ. «Փրկեք, փրկեք...»: Վաշտի հրամանատարն է վիրավոր բալիս հողերի միջից հանել ու հասցրել Շտապ օգնության մեքենայի մեջ : Ասում է, որ շտապ օգնության մեքենայի մեջ մենակ հիշում է, որ չորս կողմից ասում էին. «Սուրեն հանկարծ չքնես, հանկարծ չքնես»: Աջ թեւը ամբողջությամբ չկա իմ մինուճարի:
