"Ախր պետք չի, բառերի հետեւից ընկնել".Գավառի Թիվ 5 դպրոցի տնօրենը՝Հերոսի անունով դպրոցը չանվանակոչելու մասին. սա է տխուր իրականությունը մեր

Newsmedia.am-ը մեկ անգամ չէ, որ առիթ ունեցել է անդրադառնալու մերօրյա Հերոսների շարքին դասվածՙ 2016 թվականի հունվարի 9-ին ՊԲ արեւելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասերից մեկի պահպանության տեղամասում, հակառակորդի կողմից արձակած կրակոցից մահացու հրազենային վիրավորում ստացած ՊԲ զինծառայող, քաջարի Արամայիս Յուրիկի Ոսկանյանի մարտական ուղղուն եւ Հերոսի ծնողների` օրվա իշխանություններին հասցեագրված խնդրանքին:

Հիշեցնենք, որ Հերոս Արամայիս Ոսկանյանի ծնողները, դեռեւս 2019 թվականին խնդրանք-կոչով դիմել էին օրվա իշխանություններին, այդ թվում նաեւ ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանին եւ Գեղարքունիքի մարզպետ Գնել Սանոսյանին, որպեսզի Գավառի թիվ 5 դպրոցը, որտեղ եւ սովորել է մերօրյա ՀԵՐՈՍԸ, անվանակոչվի թշնամու գնդակից զոհված իրենց սանի՝ Հերոս Արամայիս Ոսկանյանի անունով: Եւ ահա այդ խնդրանքից հետո, մարզպետարանը 5 տարի շարունակ պատճառաբանում էր, թե օրենքով սահմանված կարգով՝ մինչեւ 5 տարին չլրանա, ոչինչ ձեռնարկել չեն կարող: Եւ որ միայն այդ ժամկետը լրանալուց հետո, նոր կարող են դպրոցը անվանակոչել Հերոսի անունով:
Բայց, մեծ էր թե՛ Հերոսածին ծնողների եւ թե՛ շատ-շատերիս զարմանքը, երբ հինգ տարին լրանալուն պես, Գեղարքունիքի մարզպետարանի Կրթության, մշակույթի և սպորտի վարչության պետ` Կարեն Զազյանը ոչ ավել ոչ պակաս պատասխանում է, որ նրանք մեծ ցանկություն ունեին ծնողների խնդրանքը իրականություն դարձնելու, սակայն արի ու տես. մանկավարժական խորհուրդը դեմ է արտահայտվել՝ պատճառաբանելով որ նպատակահարմար չեն գտնում դպրոցը անվանակոչելու Հերոսի անունով:

Թե ինչպես են դպրոցի տնօրենը, մանկավարժական խորհուրդը որոշել, որ իրենց սանի, ով կյանքն է զոհել հանուն հայրենիքի, որոշել, որ նպատակահարմար չէ առաջարկը, NewsMedia.am-ը հետաքրքրվեց Գավառի թիվ 5 դպրոցի տնօրեն ԱՐԱՔՍՅԱ ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԻՑ, ով հարցը լսելուն պաս նախ նկատեց.

-Նախ ուզում եմ ասել, որ մենք Արամայիսին շատ սիրում ենք, հարգում ենք եւ գնահատում ենք իր սխրանքը: Եվ ժամանակին իր անունով դպրոցում բացվել է դասասենյակ, ամբողջ մեր թաղամասը իր անունով է, ինքը բացի մեր դպրոցի սան լինելուց` նաեւ իմ շենքի երեխան է: Ես նրան լավագույնս եմ ճանաչում:

-Եւ այդ ամենը հաշվի առնելով ե՞ք նման որոշում կայացրել:

-Հարցը Արամայիսի անձը չէ: Մենք տարբեր միջոցառումների ժամանակ հիշում եւ փառավորում ենք Արամայիսին: Եթե այս 44-օրյա պարտադրված պատերազմը չլիներ` ծնողների, մանկավարժների մտածելակերը այլ կերպ կլիներ: Մեզ մարզպետարանը գրություն ուղարկեց, որտեղ հստակ նշված էր Արամայիսի հայրիկի գրությունը: Ես հրավիրել եմ մանկավարժական խորհրդի նիստ, հարցը քննարկվել է: Արամայիսին, որպես մեր դպրոցի սան արտակարգ բնութագրել ենք. սա ասում եմ, որ հասկանալի լինի, որ խնդիրը Արամայիսի անձը չէ: Հարցն այն է, որ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ մենք ունեցել ենք աշակերտ, ով ուսումնառության մի հատվածը մեր դպրոցում է սովորել, մյուս մասը առաջին դպրոցում ու էլի զոհվել է: Մեր թաղամասում կա մի երեխա, ով ճիշտ է մեր դպրոցը չի ավարտել, բայց մեր թաղամասի երեխան է, այսօր նրա մարմինն անգամ չեն գտել:
Քանի որ մանկավարժական խորհուրդը տարբեր կարծիքներ է հնչեցրել, ես դրեցի փակ քվեարկության: Արդյունքում 24 հոգուց չորսն են կողմ արտահայտվել, իսկ քսանը դեմ:

-Այդ դեպքում ինչպես էիք հինգ տարի շարունակ հերոսածին ծնողներին վստահեցրել, որ դպրոցը կանվանակոչվի իրենց որդու անունով:

-Ես հինգ տարվա տնօրեն չեմ, եւ չեմ կարող ասել, թե ով է խոստացել:

-Հիմա նորմալ ե՞ք համարում, որ միակ որդուն կորցրած ծնողին նման կերպ «նպատակահարմար» չի ձեւակերպամբ եք մերժել:

-Ախր պետք չի ընկնել բառերի հետեւից:

-Ես էլ կարող եմ ասել, որ պետք չէր ծնողին նման կերպ մերժել, դա չափազանց վիրավորական է: Կրկնում եմ այն դեպքում, երբ նրանք իրենց որդուն են կորցրել հանուն հայրենիքի:

-Ես հասկանում եմ, ես կրկնում եմ Արամայիսի ամենադրական բնորոշումները ուներ: Այսօր էլ նրան հարգում եւ արժեւորում ենք:

-Իսկ եթե մեկ այլ Հերոսի ծնող գա եւ նման առաջարկ անի, այդ դեպքում Արամայիսի ծնողների կարծիքը եւս հաշվի կառնե՞ք:

-Ես մտածում եմ, որ անկյուններ կստեղծենք ապագայում, որպեսզի ոչ մի ծնողի չնեղացնենք, որովհետեւ բոլորն էլ մեր հերոսներն են:

Նշենք, որ Արամայիս Ոսկանյանը հետմահու պարգեւատրվել է ՀՀ նախագահի կողմից «Արիության համար», ԱՀ նախագահի կողմից «Մարտական ծառայություն» մեդալներով:
Ի պատիվ Հերոսի սխրանքի՝ դպրոցում, որտեղ սովորել էր Արամայիս Ոսկանյանը, դասասենյակներ ու փառքի անկյուններ են բացվել, որպեսզի նոր կրթվող ու դաստիարակվող սերունդները ճանաչեն նրան՝ իրենց դպրոցում հասակ առած Հերոսին։
Իսկ թե ինչո՞ւ հինգ տարի շարունակ, Հերոսի ծնողներին սպասումների մեջ պահելով՝ «ջրերը այդպես հոսեցին», կպարզենք պարտադիր, քանի որ Գեղարքունիք մարզում, այս թեմայի պտտվում են շատ տարաբնույթ խոսակցություններ ու վարկածներ, որ կծիկը քանդել է պետք անշուշտ:

ՆՈՆԱ ԱԴԱՄՅԱՆ

NewsMedia.am 

Լուրեր Հայաստանից եւ Աշխարհից 

ՇԱՐՈՒՆԱԿԵԼԻ