Նույն օրը որդիս, եղբոր ու ընկերոջ հետ զոհվեցին...զոհվեցին, որ մենք ապրենք և կերտենք իրենց երազած Հայրենիքը.24-ամյա Յուրի Օհանյանի սխրանքի ուղղին, սիրո պատմությունն ու կիսատ թողած երազանքը.Iravunk.com
Հազարավոր հայ զինվորներ հակառակորդին ցույց տվեցին, որ Արցախյան պատերազմ տեսած իրենց հայրերի նման պատրաստ են կռվել հայրենի հողի ամեն թիզի համար: Նրանք դա ապացուցեցին իրենց գործած սխրանքներով, իրենց հերոսություններով, իրենց կյանքը հանուն հայրենիքի զոհելով: Հայրենիքի համար անմահացած հերոսներից մեկն էլ 24-ամյա լուսավոր, խիզախությունն աչքերում առկայծող ՅՈՒՐԻ ՕՀԱՆՅԱՆՆ Է:
Յուրին ավարտել է Երևանի Հենակետային բժշկական քոլեջը, ապա ընդունվել Հայբուսակ համալսարան։ 2015-ին սովորելու ընթացքում զորակոչվել է բանակ և ծառայել «Եղնիկներ» կոչվող լեգենդար զորամասում։ Մասնակցել է 2016 թվականի Ապրիլյան պատերազմին, եղել ամենաթեժ կետերում։ Ծառայությունից հետո վերադարձել անմիջապես անցել է աշխատանքի։ Յուրին ժամկետային ծառայության ընթացքում պարգևատրվել է «Լավագույն Մարզիկ», «Լավագույն Մարտիկ», «Բանակի Գերազանցիկ», «Տիգրան Մեծ» և «Քաջարի մարտիկ» շքանշաններով։
Ի նշան քաջության և խիզախության հետմահու պարգևատրվել է «Արիության» մեդալով։
Յուրին ու Արցախի հերոս, 2016-ի ապրիլյան պատերազմում զոհված Ռոբերտ Աբաջյանը (Մոնումենտցի Կյաժ) մանկության ընկերներ են։ Նույն բակում են մեծացել, ապա նաև նույն լսարանում նստել։
44-օրյա պատերազմի բոթը լսելով մերօրյա հերոսը միանգամից կամավորագրվել էր և անհամբերությամբ սպասում էր առաջնագիծ մեկնելուն՝ հոկտեմբերի 5-ին համբերություն մաղթելով բոլորին։ Նրա հետ կամավորագրվել ու Արցախ մեկնեցին հորաքրոջ որդին՝ ԱԱԼԲԵՐՏԸ եւ ընկերը՝ ԱՂԱՍԻՆ:Մեկնելուց առաջ Յուրին ֆեյսբուքյան իր էջում մի քանի գրառում էր կատարել էր հետեւյալ բովանդակություններով.
«Ընկերներ, հարազատներ, ծանոթներ... Ով ըստեղ է մնում, համբերություն... Մենք ուժեղ ենք միասին ու մեր պարտքն է միանալ Սուրբ գործին... Հայրենիքը Ես եմ, Դու ես, ու բոլորս ենք» և՝ «Ամեն օր չէ, որ կարթնանաս ու կիմանաս...Վրեժի ժամանակն է»։ Այս իր խոսքի տակ էլ հանգչում է հիմա մերօրյա ՀԵՐՈՍ ՅՈՒՐԻ ՕՀԱՆՅԱՆԸ։
-Տիկին Աբովյան, ուզում եմ խոսեենք մերօրյա հերոս՝ Ձեր որդի Յուրի՞ի մանկության մասին, ինչպիսի մանուկ էր հայ ազգի հերոս Յուրի Օհանյանը:
-Յուրին շատ հանգիստ բայց միևնույն ժամանակ շատ ակտիվ երեխա էր, հարգալից էր մեծերի նկատամաբ, իսկ ընկերների համար պատրաստ էր ամեն ինչի:
- Ի՞նչ նախասիրություններ ուներ մանուկ հասակում:
-Փոքր տարիքից սիրում էր քինգբոքսինգը, ամեն օր ազատ ժամանակ ժամերով նայում էր հայտնի մարզիկներին և 10 տարեկանից ինքնակամ ընդունվեց քինգբոքսինգի դպրոց: Մասնակցեց տարբեր մրցումների: Հիշում եմ՝ առաջին անգամ 3-րդ տեղն էր զբաղեցրել, բայց ուրախ վերադարձավ տուն, սակայն երկրորդ անգամ, երբ երկրորդ տեղը զբաղեցրեց ասաց, որ միանշանակ պարապելու է և առանց առաջին մրցանակի տուն չի գա: Այդպես էլ արեց: Միշտ խոստացածի համար պայքարում էր և իրականացնում իր առջև դրված խնդիրները
-Ի՞նչ նպատակներ ուներ Յուրին, որոնք, ցավոք, կիսատ մնացին:
- Յուրին 2005 թվականին ըդունվել է Երևանի հենակետային բժշական քոլեջ՝ որն ավարտել է 2008 թվականին՝ ստանալով դեղագետ մասնագիտություն: Ինքնուրույն առանց մեկին ասելու ընդունվել է ՀԱՅԲՈՒՍԱԿ համալսարան դեղագործական ֆակուլտետ: Համալսարանում սովորելու ընթացքում 2015 թվականին զորակոչվել է և ծառայել ԵՂՆԻԿՆԵՐՈՒՄ, 2016 թվականին մասնակցել է ապրիլյան պատերազմին: Զորացրվել է 2017 թվականին ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ՄԱՐԶԻԿ, ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ՄԱՐՏԻԿ շքանշաններով: Զորացրվելուց հետո շարունակել է ուսումը համալսարանում, ավարտել է 2019 թվականին՝ ստանալով ավարտական վկայականը և անմիջապես անցել է ԱՐՄՖԱՐՄ դեղագործական կազմակերպությունում աշխատանքի: Յուրին ընտանիքին և ընկերներին նվիրված անձնավորություն էր, ամեն տեղ առաջինն էր, շատ էր սիրում Հայրենիքը:
Երազում էր մեր բակում տաղավար կառուցել, որպեսզի ընկերների հետ հավաքվեն, զրուցեն: Ցավոք իր երազանքը մենք իրականացրեցինք հետմահու և այսօր այդ տաղավարում միշտ մեր հարազատները ընկերները նստում և հիշում են Յուրիին:
-Տիկին Աբովյան, ես գիտեմ, որ Դուք Յուրիի համար, ոչ միայն մայրիկ, այլ նաեւ ընկեր եք եղել, ուրեմն հաստատ կիսված կլինի Ձեզ հետ` ունե՞ր սիրած աղջիկ:
-Այ՛ո, սիրահարված էր մի աղջկա ում հետ միասին էին աշխատում, ամեն օր գրեթե պատմում էր իր հուզմունքների մասին և պատկերացնում իր ապագան այդ աղջկա հետ:
