Իմ հաղթանակը ոչինչ է այն ամենի դիմաց ինչ արել են տղանները, ուստի՝ հաղթանակս նվիրում եմ 44-օրյա պատերազմի կենդանի եւ անմահ տղաներին․ Ըմբշամարտի աշխարհի չեմպիոնի բացառիկ անկեղծ զրույցը
Բոլորովին վերջերս Նորվեգիայի մայրաքաղաք Օսլոյում ընթացող ըմբշամարտի աշխարհի առաջնությունում Հայաստանի հավաքականը նվաճեց առաջին ոսկե մեդալը։
Հունահռոմեական ոճի ըմբիշ Մալխաս Ամոյանը 72 կգ քաշային կարգի եզրափակիչում 3։1 հաշվով հաղթանակի հասավ ռուսաստանցի Սերգեյ Կուտուզովի նկատմամբ։ Մալխաս Ամոյանը իր ոսկե ճանապարհը հարթել սկսեց 1/8 եզրափակիչից, որում 8։0 հաշվով առավելության հասավ նորվեգացի Հաավարդ Յորգենսենի նկատմամբ։ Քառորդ եզրափակիչում Ամոյանի գրոհներին չդիմացավ լիտվացի Կրիստուպաս Սլեիվան՝ 5։0։
Ի՞նչ զգացողություններ ուներ մեր չեմպիոնը, երբ հնչեց իր անունը, հավատո՞ւմ էր արդյոք նման արդյունքի հասնելուն, ի՞նչ է անում Մալխաս ամեն անագամ նոր գոտեմարտի դուրս գալուց առաջ, ո՞ւմ է նվիրում իր հաղթանակ այս եւ այլ ուշագրավ հարցերի պատասխաններ ըմբշամարտի աշխարհի չեմպիոն ՄԱԼԽԱՍ ԱՄՈՅԱՆԸ վստահել է մեզ․
-Մալխաս, ի՞նչ զգացողություններ ունեիր, երբ հնչեց քո անունը, որպես աշխարհի չեմպիոն։
-Այդ պահին ունեցած զգացողություններս իսկապես անբացատրելի են, բառերով կդժվարանամ նկարագրել այն ապրումները, որոնք ունեի այդ պահին։ Զգացողություններս կրկնատկվեցի, երբ հայրենիք վերադառնալով ականատես եղա մեր հայրենակիցների ուրախությանը, այս հաղթանակը ինձ ավելի շատ պարտավորեցրեց, որպեսզի գալիք մրցաշարարերում այլեւս չվրիպեմ, որպեսզի այսուհետ եւս հայ ազգին միայն պարծանք պարգեւեմ։
-Հավատո՞ւմ էիր, որ վերջում հաղթանակը քոնն է լինելու։
-Անկեղծ ասած մրցաշարին ուղեւորվում էի Ոսկե մեդալի համար եւ փառք Աստծո ինձ մոտ դա ստացվեց։ Ամեն մի գոտեմարտի տրամադրվել եմ մարտական, իմ ներքին հավատքն ու պատրաստվածությունն էր ինձ օգնում, որպեսզի կարողանամ ավելի վստահ մտնել գորգ եւ հաղթել։
-Մալխաս, կա՞ քեզ հատուկ ինչ-որ բան, որն անում ես կամ արտաբերում ես ամեն անգամ, այսպես ասած, ռինգ դուրս գալիս։
- Այո, ես միշտ Աստծուն շնորհակալություն հայտնելով եմ մտնում գորգ եւ հավատացեք՝ միշտ զգում եմ Աստծո ուժը ինձ վրա։
-Մալխաս, առաջին անգամը չէ, երբ քո շնորհիվ Հայաստանի հանրապետության դրոշն է ծածանվում ամենատարբեր երկրներում․․․
-Այո, եւ դա ինձ համար շատ մեծ պատիվ է եւ հպարտություն։ Քանի որ ես ազգությամբ եզդի եմ եւ բնակվում եմ ՀՀ-ում, ուստի Հայաստանը ինձ համար իմ հայրենիքն է։ Եվ ամեն անգամ իմ հայրենիքի դրոշը ծածանելիս ես մեծագույն հպարտություն ու աննկարագրելի հաճելի զգացողություններ եմ ապրում։
-Ո՞ւմ ես նվիրել այդ հաղթանակը։
-Գիտեք, իմ հաղթանակը ոչինչ է այն ամենի դիմաց ինչ արել են մեր տղանները 44-օրյա պատերազմի ընթացքում։ Ուստի՝ հաղթանակս նվիրում եմ 44-օրյա պատերազմի կենդանի եւ անմահ տղաներին, որոնց շնորհիվ մենք այսօր ուղղակի կանք։
-Մալխաս, ի՞նչ է պետք լավագույն մարզիկ դառնալու համար, որն է քո հաջողության գրավականը։
-Աշխատասիրություն, հավատք եւ կարգապահություն։
Ուշագրավ մանրամասները՝Iravunk.com-ում: