Առանց Աստծո սիրո՝ արև ու կյանք չկա.«Անավարտ Երազանքներ» գիրք-հուշամատյանը սիրո ու արեւի դրսեւորում է.ՆԱՐԵԿ ՊԱՊՈՆՑ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

NewsMedia.am-ի Զրուցակիցն է Գրող, Հրապարակախոս «Անավարտ Երազանքներ» գիրք-հուշամատյանի Հեղինակ ՆԱՐԵԿ ՊԱՊՈՆՑ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆԻ ՀԵՏ: 

-Հարգելի Նարեկ, ինչպես ծնվեց «Անավարտ Երազանքներ» գիրք-հուշամատյանը՝նվիրված 44-օրյա պատերազմում մարտիրոսված մեր Տղաներին:

-Երբ բռնկվեց արցախա-ադրբեջանական 44֊օրյա պատերազմը, ամեն ջանք գործադրում էի որպեսզի հասնեի առաջնագիծ. ամեն օր սպասում էի թե երբ կգա այն օրը, երբ ֆիզիկապես կգտնվեմ մարտի դաշտում՝ մարտնչող մեր եղբայրների կողքին:Այդ էր երազանքս. այդ ընթացքում թիկունքից փորձում էի տարբեր աշխատանքներ կատարել, գրիչս դարձրել էի զենք և հասցեագրված նամակներ էի ուղարկում օտարազգի ընկերներիս, փորձում էի իմ բողոքի ձայնը հասցնել աշխարհին։

-Եւ ի դեպ,  աշխարհը  խուլ ու համր էր այդ օրերին:

-Այո, աշխարհը լուռ էր, իսկ ես դեռ սպասում էի այն օրվան,թե երբ կլինեմ ռազմադաշտում։ Զինվորական ընկերներիցս մի անձնավորության, երբ խնդրեցի որպեսզի օգնի ինձ շուտ հասնել ռազմադաշտ, ասաց. ֊ «Քո գործն այստեղ է` թիկունքում, դու թիկունքից պետք է պատերազմես»:

Իր խոսքն այն ժամանակ չկարևորեցի, քանի որ հոգուս մեջ պատերազմ էր, ցավ, բողոք, որը ոչ մի գնով չէի կարողանում մեղմացնել, անդադար կրկնում էի. ֊ «Զոհվում են ինձանից կրտսերները, իսկ ես դեռ ողջ եմ»…

Շուտով մոտեցավ նոյեմբերի 9-֊ը, կնքվեց խայտառակ պայմանագիրը։ Չգիտեի ինչ պատասխան պետք է տամ հինգ հազար Հերոսացած մեր Տղաների ընտանիքներին։ Անմահացած տղաների ծնողներին հանդիպելիս ամաչում էի նրանց աչքերին նայել, չկար որևէ խոսք որով կարող էի մխիթարել ծնողներին։ NewsMedia.am լրատվական կայքի հիմնադիր տնօրեն Գայանե Զարգարյանն առաջարկեց անմահացած տղաներին նվիրված խոսքեր գրել, և լուսաբանել NewsMedia.am լրատվական օրաթերթում սկսեցի ստեղծագործել, բայց հասկացա որ ցավս էլի չի մեղմանում. որ պետք է շարունակեմ էլ ավելի մեծ թափով ստեղծագործել, արարել հանուն մեր նվիրական Տղաների:

Սկսեցի հավաքագրել կենսագրականներ, տարբեր աղբյուրներից անծանոթ, ծանոթ մարդիկ կենսագրականներ էին ուղարկում, փորձում էի նվիրումներ գրել։ Ամեն գիշեր երազիս մեջ այցելում էին հերոսացած քաջորդիները, ինչ-֊որ լույս էին փոխանցում և հեռանում։ Մեկ տարի և ավել ժամանակ անցավ, մինչև կազմեցի հուշամատյանը, ամեն անգամ մի նոր փոփոխություն էր պահանջում գիրքը… այսօր ևս զգում եմ, որ անելիք միշտ կա:

-Հարգելի Նարեկ, իսկ Հուշամատյանի լույս ընծայումից հետո, կարող ե՞նք ասել, որ հոգեպես մի փոքր գոնե խաղաղվել եք:

-Գիտեք, գոնե այս պահի դրությամբ, հոգիս մի փոքր խաղաղվել է։ Իմ նպատակը՝ որդեկորույս մեր ծնողներին մխիթարելն է, և պարտադիր չի ինձ համար գեղարվեստական բարձրարժեք գործեր արարելը, թեև ամեն ջանք չեմ խնայում։ Այսօր կարողացա վերջապես նայել հերոսածին ծնողների աչքերին, անգամ բախտ վիճակվեց խոսել, իրապես խոնարհվել նրանց առաջ, և խոնարհումս այդպես բերել անմահացած տղաներին մեր։

-Իսկ Հերոսական մեր Տղաներին նվիրված այս Հուշամատյանի հրապարակումը շարունակական է՞ լինելու, քանի որ ցավոք սրտի 44-օրյա չարաբաստիկ պատերազմի ընթացքում, հազարավոր Հայորդիներ ընկան մարտի դաշտում:

-Ասեմ, որ շարունակելու եմ ստեղծագործել՝ անուն առ անուն, ներկայացնելով մեր մարտրիոսված բոլոր Տղաներին:Գուցե շատերի հավանությանը չարժանանա իմ աշխատանքը, և ես այդ ամենին չեմ էլ սպասում, ինձ համար կարևորը մեկ այլ բան է.անուն առ անուն խոնարհվել անմահացած Տղաների հիշատակի առաջ: Գուցե շատերի կողմից չընդունվի քայլս, գուցե սխալներ թույլ տամ, դժվարությունների հանդիպեմ, սակայն գրիչս կլռի այն ժամանակ երբ անուն առ անուն կներկայացնեմ մեր բոլոր անմահներին, այդ ժամանակ հոգիս կխաղաղվի։
Մինչ այսօր հավաքագրել եմ 500 կենսագրական, նվիրել եմ անհատապես բոլորին չափածո ստեղծագործություններ։

-Այս բարդ ու պատասխանատու առաքելության ճանապարհին, ի՞նչ դժվարությունների հանդիպեցիր հարգելի Նարեկ:

-Դժվարությունների շատ եմ հանդիպել, և ոչ ոք չի պատկերացնի, մինչեւ նման աշխատանք չկատարի, այդ մասին կլռեմ… քանզի Աստված գիտի, անմահներն ու ես։ Կտրվել եմ աշխարհիկ կյանքից, զվարճանքներից, շրջապատից, շատերն են նեղացել, շատերին հոգեպես կորցրել եմ, մարդիկ ինձ գուցե չեն հասկանում… Այդ ճանապարհին իհարկե, օգնող ուժեր էլ շատ գտնվեցին, հերոսացած տղաների ծնողներն էլ իրենց խոսքով ինձ ուժ տվեցին։ Ունեի արտերկրում սովորելու հնարավորություն, բայց ես հրաժարվեցի, քանզի ես դեռ իմ առաքելությունը չեմ ավարտել։ Երբ կավարտեմ իմ առաքելությունը, այն ժամանակ գուցե կմտածեմ ինքս իմ մասին, և արժանի կլինեմ նրանց սխրագործությանը։ Ես աստվածասեր եմ.արմատներս Վան քաղաքից է , ապուպապերս քահանաներ են եղել։ Առանց Աստծու այս աշխարհում ոչինչ չկա. առանց Աստծո սիրո արև ու կյանք չկա։ Ես տղաների հետ հարազատացել եմ, նրանք իմ եղբայրներն են, բայց չար ուժեր կան, որոնք խանգարում են. անբացատրելի է, շեղում են հաճախ միտքս, այնքան դժվար տպագրվեց հուշամատյանը, այնքան խնդիրներ առաջացան, հոգուս մեջ բարու և չարի պայքար է, պատերազմ, ու իմ պատերազմը դեռ չի ավարտվել ։

NewsMedia.am 

Լուրեր Հայաստանից եւ Աշխարհից